Skip to main content
  • 29 april 2009

Een masker voor Albayrak

Joke Kaviaar

"Dit masker is het minst zichtbaar voor de bemanning en andere passagiers”

Dames en heren, mogen we u voorstellen: de nieuwe vermomming van staatssecretaris Nebahat Albayrak van vreemdelingenzaken: een transparant masker tegen spugen en bijten. De staatssecretaris wil namelijk niet dat u haar ware gezicht ziet. Niet dat van een meedogenloze haatzaaiende beroeps propagandist, maar dat van een humane vriendelijke vrouw die het met iedereen het beste voor heeft. Zo'n dame in een mantelrokje met een beminnelijke glimlach. Oh ja, en niet te vergeten streng doch rechtvaardig, zoals Verdonk ook was. En dus gaat Albayrak een masker dragen.

Oh nee, verkeerd gelezen! Het masker tegen spugen en bijten is niet voor haar. Het masker is een bescherming “tegen vreemdelingen die tijdens hun gedwongen uitzetting schreeuwen, spugen en bijten”. Let wel: vreemdelingen! Enge mensen dus, want ze zijn vreemd. Vooral ook omdat ze 'misbruik maken" van de mogelijkheid om asiel aan te vragen.

Onder misbruik maken wordt verstaan: de poging om - met afgeschaafde vingerafdrukken - nogmaals asiel aan te vragen in een ander land van Fort Europa. Zulks is namelijk sinds 1990 met het aannemen van het Dublin verdrag ten strengste verboden. Hoe dúrf je het nogmaals te proberen!

Dat was nog maar het begin. Het feit dat de egoïstische Europese lidstaten, die samen al bijna twee decennia dat Fort aan het bouwen zijn, het er zelf naar gemaakt hebben dat mensen in hun wanhoop er alles aan doen om binnen te komen, door mensen het leven compleet onmogelijk te maken, wordt er natuurlijk niet bij verteld.

Hoe meer repressie, hoe meer mensen zich genoodzaakt zien om op vindingrijke wijze te proberen alsnog in leven te blijven. Hoe durven ze, nogmaals, zich in leven te willen houden hier. Het kan niet genoeg gezegd worden. En hoe durven ze zich te verzetten als ze het land worden uitgegooid.

Maar toch, laten we dat humaan doen. Van ons mag men niet zeggen dat we wreed zijn. Van ons mag men het om te beginnen niet eens zien. Albayrak zet dus een masker op. Het is het masker dat de gedeporteerden moeten dragen. Het is een masker dat andere mensen niet mogen zien, omdat de daad niet gezien mag worden. Die andere mensen, de bemanning en de overige passagiers van de vliegtuigen waarmee het gebeurt, die zouden het wel eens kunnen merken.

Of dat zo erg is voor het slachtoffer, vraagt u? Of het humaan is voor het slachtoffer om ongemerkt slachtoffer te zijn? Nee, integendeel. Nee, het ergste is het voor de overheid, voor de uitvoerders en gebruikmakers van dwangmiddelen en geweld. Het ergste is: bemanning of medepassagiers zouden wel eens kunnen gaan protesteren!

Wat een geweldige vinding! Al jaren gebruikt de marechaussee lelijke opvallende maskers om mensen te knevelen, maar nu kunnen deportaties plaatsvinden onder de ogen van andere mensen zonder dat die het doorhebben!

Je zult daar maar zitten, geboeid en gemaskerd. Je zult maar hulp nodig hebben omdat je bang bent. Maar niemand die het ziet. Hoeveel meer kun je in je bestaan worden ontkend? Het is de perfecte misdaad. Het is als een moord zonder lijk.

Ik stel voor dat we bij wijze van test onze Nebahat eens op een stoel zetten, zomaar ergens langs de weg, gekneveld en vastgebonden, onopgemerkt en onherkenbaar. Laat ze maar eens voelen hoe het is om vernederd en mishandeld te worden terwijl de mensen gewoon langslopen omdat ze geen protest horen en geen worsteling zien.Voor de mensen die voorbijkomen zal er geen gevaar zijn. De test is volkomen veilig. Het masker biedt optimale bescherming.

We laten langslopen: de mensen van TNO, die het masker hebben getest, en Minister Eimert van Middelkoop van Defensie die op het idee is gekomen omdat zijn marechaussee-beulen liever niet hebben dat mensen zien wat ze aan het doen zijn. We laten langslopen tenslotte: de commissie integraal toezicht op terugkeer (CITT) omdat deze heeft toegezegd dat zij toezicht zullen houden op de proef.

Na afloop zullen we al die mensen vragen of het hen is opgevallen dat Albayrak daar gekneveld en vastgebonden zat en ze zullen verbaasd kijken en zeggen:

“Nee, niet gezien. Waar dan? Wanneer dan? Grapje zeker? Nee? Nou, dat heeft u dan goed gedaan, want wij hebben niets gemerkt. Gelukkig maar voor u. Nu is het al gebeurd en er is geen bewijs. Denkt u zich de consequenties eens in van zulk een daad! Nu ja, gedane zaken…”

Aldus zal het geschieden, en Albayrak zal niet anders dan tevreden kunnen zijn. De tactiek van de onzichtbare marteling werkt. Er ís niet gemarteld. Wij bedoelden het natuurlijk ook niet zo kwaad dus Nebahat mag, eenmaal van de schrik bekomen, naar de volgende verplichte naturalisatie ceremonie om een toespraak te houden over goed nationalistisch en oranjegezind Nederlanderschap, om tot slot samen met de begunstigden het volklied te zingen.

Het door Albayrak goedgekeurde masker moet er voor zorgen dat de minder gelukkigen intussen in stilte verdwijnen, maar daar zullen we het verder maar niet meer over hebben.