Skip to main content
  • 23 augustus 2024

Verborgen geschiedenis

Hans Boot

Eerder, 8 juni jongstleden, schreef ik voor Konfrontatie de bijdrage Uitsluiting van arbeid voor Palestijnen. Om precies te zijn van de betaalde arbeid. Nieuwe ontwikkelingen zijn een voldoende aanleiding om op die ingreep in de sociale verhoudingen terug te komen. Ook omdat één van de overwegingen, weinig of geen aandacht in de media, nog steeds aan de orde is.

De uitsluiting betrof de periode na 7 oktober vorig jaar. Voor die tijd was er een vrije toegang van de Palestijnse werkers tot reguliere arbeid in Israël. Zij het strak gereguleerd met een arbeidsvergunning en controleposten. In totaal een aantal van rond de 200.000. Twee gegevens zijn daarbij van belang. 1. Binnen Gaza en de Westelijke Jordaanoever, de gebieden waar de meeste Palestijnen wonen en leven, is weinig werkgelegenheid te vinden. 2. De Palestijnse arbeid is cruciaal voor de Israëlische economie.

Oorlogswraak

Waar we dagelijks lezen en horen over de verregaande ellende in de Palestijnse gebieden is niet alleen het oorlogsgeweld een boosaardige bron. De algehele werkloosheid en de vrijwel ontbrekende financiële compensatie breken het menselijk bestaan van gezinnen en hele families. Bovendien is de komst van bestaansmiddelen 'van buiten' strak gecontroleerd en karig. Dus, waarvan hoe te leven zonder inkomen?

De dagelijkse televisiebeelden laten met name uitgemergelde kinderen zien. Niet alleen in de 'onderontwikkelde' delen van Azië of rond gemilitariseerde bendes in Afrika, maar in de westerse parel van het Midden-Oosten. Als gevolg van de honger, een ontwrichte leefwereld en letterlijk kapot geknalde gezondheidsdiensten.

De verbanning uit de arbeid maakt deel uit van de 'uitroeiingspolitiek' door de dominante extreemrechtse vleugel van de regering van Netanyahu die Palestijnen als onkruid beschouwt. Na de uitgeroepen noodtoestand door de bloedige aanval van Hamas kwam er een regeringsplan dat zich richtte op 'arbeidsimport' via migranten, in het bijzonder uit India. En wel zo'n 160.000. Dat faalde, omdat het nauwelijks meer inhield dan oorlogswraak tegen de Palestijnse bevolking. Met weinig was rekening gehouden: werving, scholingsniveau, arbeidservaring, huisvesting, vervoer ..... En wie werkt graag in een vurig oorlogsgebied?

In de noodzakelijke werkvergunningen kwam een stille handel. Ronselaars gebruikten de noodsituatie en mensenhandel was niet uitgesloten. Veel ondernemers zagen weinig in het plan, hun winsten kwamen in gevaar en Palestijnen werden 'illegaal' teruggehaald.

Moderne slavernij

Maar rationaliteit was niet de leidraad, wel verdelging van het ongewenste. Het plan werd nog eens doorgenomen door een groepje topambtenaren van verschillende ministeries. Het was inmiddels mei van dit jaar en de nood was hoger en het aantal te importeren arbeidsmigranten ging omhoog met 300.000 als bovengrens. De druk op economisch herstel was minimaal een rechtvaardiging voor de internationale bemoeienissen met een oorlog waarin wapensteun niet verhuld werd.

In Israël werden de gevolgen van de arbeidsuitsluiting ingrijpender en nam de weerstand toe. Mede door de steun aan het plan door de vakcentrale Histadrut, letterlijk de Algemene Federatie van arbeiders in Israël die ook bij andere gelegenheden de regering van Netanyahu volgde. In december 2023 publiceerde Histadrut een officieel document dat opriep tot de definitieve beëindiging van de tewerkstelling van Palestijnse arbeiders in Israël en de vervanging door arbeidsmigranten.

Dit in tegenstelling tot onder meer MAAN, de vakbond die zowel Israëlische als Palestijnse arbeid(st)ers organiseert en in de bijdrage van afgelopen juni aan het woord komt. MAAN steunde eind juli een petitie van non-profitorganisaties bij het Hooggerechtshof die waarschuwt tegen de ernstige gevolgen van de uitsluiting van Palestijnse arbeiders en de ongecontroleerde komst van arbeidsmigranten. Oftewel: ontwrichting van de arbeidsmarkt als gevolg van een moderne slavernij. (Nieuwsbrief MAAN, augustus 2024 - wac-maan.org.il/newsletter).

In alle opzichten is ook dit regeringsbesluit van Israëlisch extreemrechts een ramp voor de Palestijnse bevolking. Laten we blij zijn dat ook in Israël het verzet toeneemt.

Verder lezen in Konfrontatie