Irrationele politiek bedrijven

Mijn grootste ergernis als ik kennis neem van het politieke nieuws zijn politici die beweringen doen zonder na te gaan of de feiten kloppen. Vooral neoconservatieven kunnen er wat van. In het NRC Handelsblad van 19 november houdt Barry Madlener van de PVV een pleidooi tegen windmolens ('vogelgehaktmolens') en voor kernenergie, want kernenergie heeft in tegenstelling tot windmolens geen subsidie nodig... Het is nooit tot hem doorgedrongen dat subsidies voor kernenergie al decennia lang een veelvoud zijn van wat aan alle hernieuwbare energiebronnen bij elkaar wordt uitgegeven.

Maar ook parlementair links (of wat daar voor doorgaat) kan er wat van. Zeker niet minder tenenkrommend dan wat de PVV presteert. In het NRC Handelsblad van 12 november wordt Femke Halsema geïnterviewd over Israël. Ze is heel verdedigend want ze heeft scheldbrieven ontvangen omdat ze had durven pleiten voor vredesbesprekingen waarin ook Hamas is vertegenwoordigd. Daarom begint ze haar interview met: "Vriendschap met Israël is goed” en wat verderop zegt ze “We willen bewijzen dat we bevriend zijn met Israël. Dat vind ik goed, maar bij vriendschap hoort ook het vermogen om kritisch te zijn. Je ziet een eindeloze toename van eenzaamheid en isolement in het gebied.” Hoezo is het goed om bevriend te zijn met Israël en waarom horen de Palestijnen daar niet bij? Als je dat vindt dat vriendschap met Israël goed is, kun je met evenveel recht stellen dat vriendschap met Hamas goed is. Geen van beide uitspraken zou ik voor mijn rekening durven te nemen.

Waarom wordt het in de politiek wel normaal geacht te praten met Israël en niet met Hamas? Hamas is een organisatie die inderdaad vele terreurdaden pleegde. Dat staat uiteraard buiten kijf. Maar dat geldt net zo goed voor het staatsterrorisme dat Israël heeft bedreven en desondanks praat met wel met Israël. Alle bestanden die Hamas met Israël sloot heeft Hamas keurig nageleefd; wat van Israël niet gezegd kan worden. En de bereidheid van Hamas gaat zelfs veel verder. Ze zijn bereid tot een langdurige “hudna”. Zo"n bestand kan tientallen jaren gelden of zelfs een generatie lang. De Arabische betekenis van dit begrip geeft een situatie weer die de deelnemers dwingt alles te doen om tot een blijvende oplossing te komen.

Wie kennis neemt van de talrijke westerse vakbladen over internationaal beleid ziet dat wat al bijna twee jaar geleden werd beweerd in een WRR-rapport over fundamentalistische islamitische bewegingen (Dynamiek in islamitisch activisme), waarover in Nederland veel ophef was, algemeen onder wetenschappers is aanvaard. Kennelijk nemen daar slechts weinig politici kennis van. Ze blijven zwijmelen in onbegrijpelijke irrationele retoriek. Maar zo veel jaar na de verkiezing van Hamas als grootste politieke partij in de Palestijnse gebieden zou het toch eindelijk tijd moeten worden dat de Westerse wereld reageert op de vele vredesvoorstellen die Hamas sindsdien heeft gedaan.

Ik kan hier niet het hele interview bespreken en van commentaar te voorzien, maar laat ik nog een citaat van Halsema nemen: “Als je naar het antisemitisme in Iran kijkt, dan is dat virulent en buitengewoon bedreigend. Ik heb er in grote mate begrip voor dat Israël soms drastische stappen neemt.” Het is zeker zo dat er onder Arabieren en Perzen net als in Europa antisemitisme heerst, en dat is zeker verontrustend. Net zo goed als het openlijke racisme in de Israëlische politiek. Maar Halsema begaat (zoals vrijwel alle Westerse politici) de rampzalige fout door zich keer op keer de agenda van Israël te laten opdringen, dat, zonder rekening te houden met het virulente en met diepgeworteld complotdenken verbonden antisemitisme onder Arabieren en Perzen, met zijn neokoloniale landroofpolitiek zijn problemen voor een groot deel zelf geschapen heeft. Doorgaan op deze weg gaat pas echt problemen opleveren.