Rellen in de media

De verontwaardiging over geweld tijdens de anti-G20 protesten in Hamburg kon de afgelopen weken niet op. De Telegraaf liep natuurlijk voorop en verklaarde dat hier niks minder gebeurde dan de 'verkrachting van de vrijheid'. Enkele kanttekeningen nu het stof weer wat is gaan liggen.

Ten eerste bleek de schaal van het geweld de afgelopen dagen nogal overdreven te zijn. Zo was er aanvankelijk sprake van niet minder dan 476 gewonde politieagenten. Bij navraag gaf het Ministerie voor Binnenlandse Zaken toe dat meer dan de helft van de 'gewonde' agenten zich al voor de protesten ziek had gemeld. Het grootste deel van de agenten die tijdens de protesten gewond zouden zijn geraakt, kon een dag later al weer aan de slag. Niet alle agenten werden trouwens getroffen door het geweld van de autonomen. Op een dag werden al tientallen agenten wegens uitdrogingsverschijnselen als 'verwond'' meegeteld. En niet minder dan 130 agenten werden getroffen door het eigen traangas. De Duitse politie koos ervoor om de criteria voor wat telt als een tijdens de protesten verwonde agent wel erg ruim op te zetten – met voorspelbare media-verontwaardiging als gevolg.

Dat die verontwaardiging zo breed gedragen werd was ook opvallend. De kranten staan dagelijks vol met vreselijk nieuws over geweld, menselijk lijden en onschuldige slachtoffers. Maar het waren rellen in Hamburg die blijkbaar bij veel mensen pas echt de bloeddruk doen stijgen. Natuurlijk heeft dat alles te maken met de manier waarop het nieuws gebracht wordt. Er is veel geschreven over de teloorgang van de invloed van de traditionele media, maar de chocoladeletters van De Telegraaf kunnen nog steeds stemming maken.

De rellen waren aanleiding voor, opnieuw, discussie binnen links over 'geweld'. Wel of niet distantiëren? Wel of niet publiek het politieke nut of onnut van black block-tactieken erkennen? Al te vaak verzanden die discussies in abstracte bespiegelingen over 'geweld' an sich – alsof een barricade in Hamburg en, bijvoorbeeld, de Syrische opstand tot dezelfde categorie gerekend kunnen worden. Of, ook een terugkerend motief, de tegenstelling tussen 'vreedzaam, symbolisch protest' en 'militant verzet' – alsof het inslaan van ruiten en een enkele geplunderde winkel niet ook vooral symbolisch zijn.

Al met al is ondertussen duidelijk geworden dat in de nieuwsberichten de omvang van de rellen en de veroorzaakte schade nogal overtrokken werden. Je kan je afvragen of de politie van Hamburg en De Telegraaf eigenlijk niet een beetje te succesvol waren; er ontstond het beeld dat Hamburg in lichterlaaie was gezet en de politie in de pan gehakt door de gevreesde autonomen. Dat straalt niet echt positief af op de beschermers van rust-en-orde, en ook niet op de politici die zo nodig deze top wilden houden in zo'n beetje de laatste stad met een autonomen-scene.

Misschien dat de media-rel er zo aan heeft bijgedragen dat politici die graag in de toekomst dergelijke toppen in hun stad willen houden, zich nog eens achter de oren krabben. Dat zou dan toch winst zijn.