Skip to main content
  • 02 juli 2020

Polarisatie

Rob Lubbersen

De afgelopen tijd is heel wat keren te horen en te lezen geweest dat er veel te veel gepolariseerd wordt in Nederland. Allerlei tegenstellingen zouden te zeer worden opgepookt. Vooral in de discussies over corona en over racisme zou dat gebeuren. Verruwing en verharding. Passend bij de trend in het politieke debat. Daar zie je iemand als Wilders inmiddels nooit meer eens kalm het woord voeren. Vrijwel al zijn interventies worden geschreeuwd. De ene keer is Rutte een moordenaar omdat hij geen volledige lockdown instelt, twee weken later brengt Rutte de nationale economie om zeep door aan die lockdown vast te houden.

Maar ook nogal wat media ‘lieren op’. Bas Heyne wees er in een essay op dat overdrijving en hyperbolen tegenwoordig aan de orde van de dag zijn. Aandacht! Lezers! Kijkers! Vooral De Telegraaf en het Algemeen Dagblad hebben er een handje van. Was het ooit nog genoeg om te schrijven dat buurtbewoners een andere mening hadden over de inrichting van een parkje en misschien niet zo blij waren met de gemeentelijke plannen dienaangaande, nu janken de vette koppen je tegemoet dat buurtbewoners verontwaardigd, wat? ontsteld zijn, of nog beter: woedend, nee! laaiend zijn over de gemeenteplannen. Als die kranten piepen over polarisatie, dan plengen zij krokodillentranen.

Ook op tv zie je merkwaardige zaken. In het programma van Beau zie je de ene week dat hij ‘de woordkunstenaar’ Akwasi naar de mond praat, die natuurlijk 100.000% (!) achter zijn aankondiging blijft staan Zwarte Piet in zijn gezicht te trappen. En een week later geeft Beau ene Baudet in een lacherig programma alle ruimte om zijn boek te promoten. Dan dus weer propaganda voor een rechtse extremist. Net zo makkelijk. Maakt allemaal niet uit.

In de manier waarop de anti-racisme-beweging wordt gevolgd, tref je ook maar weinig nuance aan. Bij mijn weten is bijvoorbeeld ter linkerzijde www.grenzeloos.org de enige site geweest die bij de oproep van Black Lives Matter, voor de eerste demonstratie op de Dam na de gruwelijke moord op George Floyd, enige kritische kanttekeningen plaatste. Verder werd er niet zo nauw gekeken. Links en rechts. Voor of tegen!

Van journalistiek tekortschieten nog twee voorbeelden.

In het nachtelijk programma van Morad op Radio 1 werd vanzelfsprekend de boycot van Veronica Inside voorgelegd aan het fenomeen ‘inbellers’. Ja, diezelfde Morad die al eens eerder een bloeddorstige antisemiet en fascist iets te keurig liet uitspreken: “Dank je wel dat je dit met ons wilde delen.” Daar heeft hij zich later wel voor verontschuldigd, dat moet gezegd. Nu kreeg hij achter elkaar twee vrouwen aan de lijn. Beiden vertelden omstandig dat ze blij waren dat die homofobe racist Johan Derksen van de buis zou verdwijnen. Bagger zou het zijn. Dat mogen ze vinden. Maar het had Morad wel gesierd als hij deze inbellers had gevraagd of ze Veronica Inside ooit wel eens gezien hadden. Dat bleek namelijk nergens uit.

Op 21 juni werd Edgar Davids gevraagd in NOS Sport commentaar te geven op de boycot door de spelers van het Nederlands Elftal van datzelfde Veronica Inside. Davids zei: “Terecht”. Hij motiveerde dat door enkele malen te zeggen: “Want het is niet de eerste keer.” Ook een antwoord op de vraag over de houding van het Nederlands Elftal ten aanzien van het WK Voetbal in Qatar, waar moderne slavernij wordt bedreven, ontweek hij door te er op te wijzen dat VI niet voor de eerste keer over de schreef was gegaan. Dat zou toch een mooi moment zijn geweest voor presentator Herman van der Zandt om te vragen waarmee Derksen dan wel voor de zoveelste keer kennelijk uit de bocht zou zijn gevlogen. Dat gebeurde niet. Er kwam geen enkel voorbeeld boven tafel. Evenmin werd Edgar Davids herinnerd aan zijn bezoek samen met Patrick Kluivert aan Zimbabwe in 2017 om daar op de foto te gaan met de dictator en moordenaar Mugabe. Verantwoordelijk voor de dood, marteling en verdwijning van talloze landgenoten, waaronder 20.000 bewoners van Matabeleland.

Polariseren is misschien niet altijd zo slecht. Wanneer het gebeurt als het moet.

Rob Lubbersen