Kinderen onder de wapens

Al twee keer heeft het programma ‘Jinek’ mij op een idee gebracht. De eerste keer was om zo snel mogelijk weg te zappen maar de tweede keer om een project over te nemen dat daar gepresenteerd werd. De eerste keer zapte ik dus weg, maar omdat het veel te heet was om te slapen keek ik toch nog even of er iets interessants of ontspannend was. Ik viel met mijn neus in de boter.

Er was een documentaire over ex-kindsoldaten die gerekruteerd waren geweest voor de oorlog in Irak, Afghanistan en als klap op de vuurpijl Syrië. Ex-kindsoldaten die herbelevingen kregen door het vasthouden van een wapen, die weer voor zich zagen hoe ze cocaïne ingespoten kregen, ouders moesten doden of getuigen waren van de moord op hun ouders. Die opdracht kregen om een korte of lange mouw te bezorgen. Korte mouw dat was een amputatie van vrijwel de gehele arm en korte mouw amputatie van de hand. Men had aparte eenheden: burn house –eenheid, cut hands-commando, blood shed-ploeg, born naked ploeg, die ontdeed mensen van hun kleding voor ze vermoord werden. Huilend met een wapen in de hand moesten ze weer trainen voor Irak. Geen werk, geen toekomst, dus dan maar weer vechten. De ex-kindsoldaten zagen er terneergeslagen uit, niet zo van hup wij gaan democratie brengen en onze waarden en normen introduceren. Wat hadden zij voor een voorbeeld, wat konden zij zich nog herinneren van de dorpen die met de grond gelijk werden gemaakt, van de vrouwen en kinderen die werden verkracht, verminkt en vermoord?

Enkele maanden geleden, het was zeker weer toen Eva Jinek weer eens niets te melden had, keek ik naar de documentaire ‘Shadow world’ van Andrew Feinstein. Zeer indrukwekkend en een nieuwe kijk biedend op de toch al vuile wapenhandel. Ik heb zijn boek ”Handelaren des doods’ gekocht, dat begon met het zelfde soort verhaal. De kindsoldaten die met crack onder hun hoofdhuid aan het vechten waren. De man die de wapens leverde en opgepakt werd in de buurt van Milaan tussen de prostituees, cocaine en voor een half miljoen aan diamanten. In minder dan 2 maanden werden er 100.000 mensen uit hun huizen verdreven, tienduizenden verminkt en zesduizend vermoord. Dit alles gebeurde in Sierra Leone, waar Charles Taylor, Leonid Minin en handlangers miljoenen verdienden aan wapenhandel en diamanten.

Niet alleen militairen verdienen aan oorlog en misdaad, ook regeringen verdienen heel veel aan de verkoop van wapens, aan het ontvangen en uitdelen van steekpenningen. Amerikaanse en Britse bedrijven weten er wel raad mee, hebben de wapens en laten die gebruiken door hun eigen militairen of huurlingen. Helaas zijn die wat duur dus na een vergelijkend onderzoek kom je dan uit in derde wereldlanden, in Afrika. De prijs van deze huurlingen is 250 dollar per maand, die uit Colombia, Chili of Mexico wel 1000-1200. Huurlingen die het vuile werk in eigen land hebben gedaan kunnen dat overal. ‘“There’s a trillion dollars in value in the ground: mining, minerals, and another trillion in oil and gas. This would provide the revenue stream to replace government contracts. Prince’s firm would be self-funded, self-reliant, and thus autonomous to a degree more similar to a nation-state than a military contractor like Blackwater serving under a defense department.’

Maar nu naar de tweede avond van Eva Jinek, die mij op een idee bracht. Op 22 juni was Laurentine Brinkhorst er te gast samen een CEO van de Hema. Laurentine Brinkhorst is de oprichter van de Raad van Kinderen. De Raad van Kinderen verbindt mensen, generaties, thema-eigenaren en groepen. Hierdoor kan verandering en innovatie plaatsvinden die in een snel veranderende wereld niet alleen welkom, maar ook noodzakelijk is. Dat maakt de Raad van Kinderen een win-win situatie voor iedereen. Kinderen adviseren bedrijven vanuit de ogen en belangen van kinderen. Deze kinderen zijn slimpies, willen niet meer cola of chips maar duurzaamheid, groene energie en kinderrechten. Zou het een idee zijn om deze kinderen een gesprek te laten voeren met wapenhandelaars, met huurlingen, met militairen nadat zij de documentaires hebben gezien over de gruwelijkheden van oorlog, verminking, verkrachting en bovenal de wapenhandel? Zou het een idee zijn om deze kinderen aan kinderen in andere landen te laten vragen hoe zij denken over de oorlog, over hun afgehakte handen, armen en of voeten? Zouden zij dan bij Eva Jinek mogen komen praten?

http://www.salon.com/2017/06/03/erik-princes-dark-plan-for-afghanistan-military-occupation-for-profit-not-security/

http://www.newsweek.com/uk-firm-employed-ex-child-soldiers-mercenaries-iraq-448910

http://vrijeopinie.blogspot.nl/2016/07/de-navo-en-de-strijd-tegen-het.html

https://www.2doc.nl/documentaires/series/2doc/2017/april/shadow-world.html