ASO’os

Het is een raar bericht.  De ploeg die op dat moment al drie etappezeges had behaald, had in de eerste tien dagen van de Tour dus het meest verdiend. Het geldklassement meldt dat ze al € 50.970 hebben verdiend. Zozo! Wat een enorm bedrag, althans dat is de suggestie van het teletekstbericht. Maar wat stelt het nou allemaal voor?

Snel uit het hoofd gerekend komen we hierop uit: het is €  5.097 per dag. De ploeg rijdt met 9 renners, dat is dus €  566 per renner per dag. De ploegleiders, mecaniciens, verzorgers en koks krijgen dan nog niks. Grootverdieners noemen ze dat. Balkenende zal wel blij zijn met deze geheel nieuwe norm ten aanzien van grootverdienen. Zou er echter één voetballer of tennisser zijn die voor dat prijzengeld een poot zou uitsteken? En laat ik duidelijk zijn, de bedragen die in sommige sporten worden verdiend zijn even krankzinnig als de managementlonen waar al enige tijd terecht tegen wordt geageerd. Maar er is hier iets anders aan de hand.

De gulle gever van de premies in de Tour is de ASO, de Amaury Sport Organisation. De organisatie  dus die niet alleen de Tour de France, maar inmiddels ook veel andere wielerwedwedstrijden in handen heeft en daar honderden miljoenen aan verdiend.  Deze ASO is weer onderdeel van het sportimpresariaat van uitgever Philippe Amaury, de uitgever van onder andere de gezaghebbende sportkrant L’Equipe. Deze ASO verdiend dus kapitalen met het organiseren van wielerwedstrijden. De ploegen die mee willen rijden moeten namelijk startgeld betalen, verder zijn er de enorme reclame-inkomsten en last but not least de inkomsten aan televisierechten, . En deze ASO voert al jaren, samen met de Italiaanse RCS mediagroep en het Spaanse Unipublic, een machtsstrijd  met de UCI (de officiële internationale wielerorganisatie) omdat ze nog meer grip op de wedstrijden willen hebben, omdat er nog meer geld uit te halen is en daarom wijzen ze de ProTour, een idee van de UCI, af en proberen ze al enkele jaren de grote wielerploegen los te weken van de UCI.

Tegelijkertijd met het publiceren van de lijst van ‘grootverdieners’ in de Tour, kwam op het breekpunt van twee Tourhelften op de eerste rustdag toevallig ook het nieuws naar buiten dat ik een jaar geleden, na afloop van de vorige Tour al voorspelde: de 18 Pro-Tourploegen breken met de UCI en kiezen voor de commerciële ronde-organisaties. Ik voorspelde  in een stuk in Konfrontatie

- De ProTour wordt stopgezet;
- De grote gesponsorde wielerformaties stappen uit de AIGCP (de vereniging van profploegen);
- Er komt een nieuwe ´wilde´ beroepsrennersorganisatie buiten de UCI om, die alleen nog maar rijden voor wedstrijden van de ASO, de RCS en Unipublic;
- De Vlaamse klassieker-organisaties komen onder de vlag van ASO omdat ze anders geen renners meer krijgen;

Wel, ik heb nog lang gelukkig niet in alles gelijk gekregen, maar we schieten aardig op. Maar of we met die constatering blij moeten zijn. De ProTour mag dan ook niet alles zijn, en in mijn optiek zeker niet in zijn poging om de wielersport meer mondiaal te maken. Daarmee probeert de UCI met veel tradities te breken waar het wielrennen juist zo sterk in is. Klassieke wedstrijden als de Dauphiné werden bijvoorbeeld van het ProTour-programma gehaald ten gunste van bijvoorbeeld een koersje ‘down under’ of in Californië.  Het is niet voor niets dat groepen als de ASO die oude klassieke wedstrijden juist opgekocht hebben, want dat zijn ook de wedstrijden waar het publiek op af komt. Anderzijds gaf de ProTour de ploegen en daarmee de renners wat meer (start-)zekerheden en dus inkomenszekerheid.

Maar de macht verschuift nu dus wel razendsnel naar de commerciële ronde-organisaties en daarmee dus niet ten gunste van de eigenlijke acteurs: de wielrenners. En daar gaat het om.
Als je kijkt naar het huidige prijzengeld dat bijvoorbeeld ASO  ter beschikking stelt aan de renners in de door hen georganiseerde wedstrijden.
* Luik-Bastenaken-Luik (eendagswedstrijd) totaal prijzengeld: € 45.000,-
* Paris-Roubaix (eendagswedstrijd) totaal prijzengeld: € 100.000,-
* Waalse Pijl (eendagswedstrijd) totaal prijzengeld: € 22.000,-
* Paris-Tours (eendagswedstrijd) totaal prijzengeld: € 50.000,-
* Parijs Nice ( 8 etappes) totaal prijzengeld: € 140.000,-
* en het mediaspektakel de Tour de France ( 21 etappes)  met in totaal een prijzengeld van € 3.000.000, - (ter illustratie, dat is 0,4 % van de omzet van pakweg 700 miljoen Euro, want zoveel wordt er in de Tour omgezet).

Het prijzengeld in de grote wielerkoersen is dus echt een schijntje. Hoe cynisch zijn ze bij NOS-teletekst om het dan te hebben over de ‘grootverdieners’ van Saunier Duvalploeg. Asociale beloningen zijn het in vergelijk met de inspanning die worden geleverd. Je kunt dus met recht stellen dat ze van de ASO ASO’os zijn.

Oud-renner Rini Wagtmans schreef al in 2006 de volgende wijze woorden: “Een echte vakbond voor beroepsrenners bestaat (???), echter de renners moeten zich realiseren dat willen zij niet 50 jaar terug in de tijd geworpen worden, zij zich moeten scharen tussen of zelfs voor de linies van de UCI. Het zijn tenslotte de renners die de sleutel zijn in dit conflict. Alleen zij kunnen zichzelf als machtsmiddel inzetten door middel van het massaal boycotten van de wedstrijden die door de betreffende bedrijven worden georganiseerd. Bovendien is het zo dat minstens een vertienvoudiging van het huidige ASO prijzengeld als deel van het eisenpakket niet onrealistisch is. Ik doe dan ook als oud renner en als oud bondscoach een zwaarwegend beroep op u allen. Ook verzoek ik de teamleiders en hun sponsoren de renners hierbij voor de volle 100% te steunen. In naam van de sport!”

Hij had helemaal gelijk. De wielrenners zijn in dit commerciële mediacircus in wezen volkomen ondergeschikt en worden naar believen ook nog als pure criminelen behandeld, als het de organisatie zo uitkomt omdat ze hun produkt moeten beschermen. En natuurlijk hebben sommige renners zeer goede betaalde contracten met de ploegen waar ze voor rijden, maar dat geldt zeker niet voor iedereen. Als er over de hele linie beter betaald zou worden (zonder te vervallen in de excessieve bedragen die o.a. bij tennis en voetbal schijnbaar normaal zijn geworden) zou het dopingprobleem wellicht ook kleiner zijn (hoewel de sportwereld net op de echte wereld lijkt, waar we wel mogen spuiten en slikken:  ‘schone’ sport zal nooit bestaan).
Wanneer komen de renners zelf eens in opstand tegen het uitbuiten? Platgooien die handel! Staken!