Skip to main content
  • 21 december 2016

Amerikaanse tweets

Martin Broek

Deze week tweete ik dat Trump zich omringt met generaals en miljardairs. Het was een reactie op de benoeming van de nieuwe minister voor de landmacht Vince Viola. Vince heeft een eigen ijshockeyclub in Florida en $ 2 miljard aan bezittingen. Daar kwam kritiek op van een Amerikaan: Van Kerry werd dat nooit gezegd, wierp hij me voor de voeten.

Nu is Kerry evenwel geen miljardair. Hij moet het stellen met een schamele 137 miljoen dollar. Hij werkt desondanks nog steeds in het landsbelang. Op het moment dat ik schreef was hij net terug uit Saudi Arabië voor overleg over de samenwerking met het Huis van Saoed. Zijn vrouw is wel een stuk rijker. Ze komt uit tomatenketchup familie Heinz en haar bezittingen worden geschat op tussen de 750 en 1200 miljoen (een marge groter dan de jackpot van de nieuwjaarsloterij).

De 140 tekens zijn een niet meer weg te denken gegeven in de politiek. Je kan er veel informatie in kwijt als je dat wilt. De komende president van de VS heeft 34K tweets op zijn naam. Ze gaan van zelfverheerlijking tot aan oorlogszucht en het afschrijven van de joint strike fighter, Chinese producten en nog zo wat. Om rijk te worden moet je weten hoe je je eigen ik verkoopt en daarmee kun je ook de geïndividualiseerde politiek in.

Over de rijkdom van Amerikaanse politici schreef ene Jeep Bilenki in de Maryland Gazette van 6 november 2013 dat er 245 miljonairs in het Huis (179 van de 435) en de Senaat (66 van de 100) zitten die hun geld bij leven nooit op kunnen maken. “Waarom krijgen ze nog steeds geld? Ze zouden ons moeten betalen,” schreef Bilenki.

In Nederland maken we ons, terecht, druk om het feit dat het vooral academici – met een blinde vlek voor het leven van een groot deel van de bevolking – zijn die het land besturen. Maar in de VS zijn ze al een stap verder en gaat het bij een fors deel alleen maar om de eigen beurs.

Maar niet allemaal. Bernie Sanders bijvoorbeeld komt aan ruim een half miljoen dollar bezittingen. Qua tweets zit hij nog niet op de helft van Trump. Hij is er ook duidelijk over dat alleen die afgesloten met een -b van hemzelf zijn en de rest van zijn staf. Die -b heb ik zo gauw niet kunnen vinden. De laatste tweet (van die staf dus) stelt: “As never before, the American people are going to have to organize and fight back against this reactionary movement toward oligarchy.” Daar kan een verstandig mens het alleen maar mee eens zijn. Jammer dat de man het af moest leggen tegen Clinton.

Hoe gaat het eigenlijk met haar twitteraccount? Wat krijgen de 12 miljoen volgers te horen? De laatste tweet van een vriendelijk en natuurlijk lachende Clinton: "To all the little girls watching...never doubt that you are valuable and powerful & deserving of every chance & opportunity in the world." Ook daar kan een verstandig mens het alleen maar mee eens zijn. Maar hij stamt wel van 9 november. De strijd lijkt gestopt met het verliezen van de verkiezingen. Terwijl een volle kracht vooruit meer op zijn plaats zou zijn: oligarchie, militarisme, feminisme, racisme, wanhoop omzetten in hoop; de thema's zijn terug van nooit weggeweest. Trump en zijn kliek leveren voldoende munitie voor die strijd. Dat hoeft zich niet te beperken tot twitter, dat kan ook in vakbonden, kerken, muziek, groepen plattelandsvrouwen, literatuur en poëzie, in de media en op straat.