Staan de leraressen er alleen voor?

Een week geleden werd voor de derde keer in korte tijd gestaakt door de leraren (m/v) van het lager onderwijs in Nederland. En wederom ging werkelijk heel het land plat, althans; de lagere scholen dicht. Maar waarom is er nauwelijks solidariteit?

Dat er gestaakt wordt in Nederland is op zich al een mirakel. Maar dat het lukt om verder te komen dan een of andere symbolische actie van een uurtje, en 60.000 mensen naar Den Haag te laten komen (zoals bij de 2e stakingsdag) is een godswonder, om in de kerstsfeer te blijven. Negentig procent van de basisscholen in Nederland ging op 12 december weer dicht! Je zou verwachten dat de rest van het land hier laaiend enthousiast van is, en zo’n dag aangrijpt om steun te betuigen. Het is immers niet alleen in ons aller belang dat er goed en betaalbaar onderwijs is, en dat onze kinderen het goed hebben, maar ook dat het kabinet Rutte-III een deuk oploopt.

Maar de werkelijkheid was helaas weer eens anders. In media en op internet overheerste het verhaal (waar kwam dat toch vandaan?) dat de scholen geld genoeg zouden hebben maar dat aan het oppotten waren. Een zootje D66-ouders die op facebook een groepje hadden gemaakt om te zeuren over de staking, werd overal aan het woord gelaten. De facebookgroep van solidaire ouders bestaat trouwens ook en is veel groter...

De directrice van de school waar mijn vijfjarige zoontje op zit, staat volledig achter de staking en onze school hangt dan ook vol oproepen, en ging voor de derde keer dicht. Ze vertelde dat ze voorziet dat er binnenkort een ernstig tekort aan leraren zal zijn, als er niets verandert aan de beloning en aan de arbeidsomstandigheden. Het is nu vaak al moeilijk om invalkrachten te vinden als een van de leraren ziek is. In het bijzonder lager onderwijs zijn de problemen zelfs nog groter. Als het niet lukt om het lager onderwijs in het algemeen op te krikken, voorspelt onze directrice, zullen er in de toekomst steeds meer privé-scholen ontstaan, waar de rijken hun kroost laten pamperen. Het is ook die ontwikkeling waartegen gestaakt wordt.

Vreemd genoeg staan de scholen en de leraren er alleen voor. Ik woon in een pand vol ouders-met-schoolgaande kinderen. Maar die ouders hebben het kennelijk allemaal te druk om op zo’n dag wat te ondernemen. Mijn oproep om die dag de zaal van ons pand te benutten om wat te organiseren (voor ouders en kinderen) bleef nagenoeg onbeantwoord. Het is fascinerend om te zien hoe in Nederland zo’n stakingsdag ongemerkt afgewikkeld wordt. Iedereen ritselt wat met grootouders of Buitenschoolse Opvang en gaat gehaast naar het werk. Druk druk druk, je weet toch...

Gelukkig gaan de acties gewoon door. De leraren/scholen eisen 1,4 miljard (ook leuk dat het precies het bedrag is dat Rutte aan de VNO cadeau wil doen door de vennootschapsbelasting te schrappen). Misschien kunnen we bij volgende acties ook iets bijdragen? Al is het maar een poster voor het raam. Of een spandoek aan de brug.
Zo moeilijk is het niet...