Redactioneel

Het "vrije botsen der meningen" was de gedachte die centraal stond bij het opzetten van Konfrontatie. De verscheidenheid van links was teveel een hokjesmentaliteit geworden, waarin elke samenhang dreigde te verdwijnen. Allemaal in ons eigen min of meer gammele bootje roeiend met de riemen die we nog hadden. Daarom wilden we dat met en door Konfrontatie de diverse benaderingen weer met elkaar in contact kwamen. Verschillende ideeën, uiteenlopende achtergronden en gevarieerde ervaringen hebben elkaar wat te vertellen, stelden we in nummer 1.

Konfrontatie als ontmoetingsplek, een podium waar verschillende geluiden hoorbaar zijn.

In het nulnummer en het eerste nummer van Konfrontatie werden een aantal discussies gestart. De politieke consequenties van het postmoderne denken; de toekomst van het socialisme; de linkse strategiediscussie, om de belangrijkste te noemen.

Bij het samenstellen van dit nummer van Konfrontatie braken in ieder geval binnen de redactie de discussies pas echt goed los. De discussie spitste zich toe op twee reacties die waren geschreven op het stuk 'verzin een list' in het vorige nummer, maar is ook van toepassing op de overige linkse discussiestukken en raakt uiteindelijk aan het doel en de richting van Konfrontatie.

Stukken moeten bijdragen aan een fundamentele discussie over links, was het uitgangspunt. Maar dat blijkt makkelijker gezegd dan gedaan.

Politiek-inhoudelijk liggen er grote verschillen binnen de redactie, maar er is ook sprake van verschillende politieke culturen, van geheel verschillende benaderingen, van verschillende politieke talen. En die verschillen kwamen naar boven bij de discussie over het al dan niet plaatsen van de twee reacties.

'Dit soort stukken zijn alleen maar een herhaling van verouderde standpunten' zei de een terwijl de ander vond dat na twintig jaar die discussie eindelijk weer eens gevoerd kon worden. 'Het gaat niet in op de argumenten, dus is geen bijdrage aan de discussie' vonden weer anderen. Daar werd tegenover gesteld, dat juist de woede, de emotionaliteit van waaruit in de reacties wordt gereageerd ook een belangrijke bijdrage aan de discussie vormt. 'Preken voor eigen parochie' was een ander bezwaar, waar tegen over gezet werd dat een discussie pas mogelijk is als er eerst duidelijke visies te lezen zijn. En: juist dit soort verhalen moeten in Konfrontatie staan anders kunnen de meningen ook nooit rechtstreeks met elkaar botsen. 'Stoten onder de gordel' versus 'polemisch schrijven'; interpretatie na interpretatie vloog over de tafel.

Onderliggend probleem bij dit alles is in feite dat het nog niet duidelijk genoeg is voor de redactie en redactieraad welke discussies belangrijk worden gevonden en welke rol Konfrontatie daarin moet spelen. Tot nu toe is de inzet er in principe op gericht mensen te bereiken uit verschillende politieke hoeken, om te proberen gezamenlijk nieuwe openingen te creëren. Artikelen zullen dus mensen moeten raken, moeten prikkelen. Maar door de gekozen brede opzet bestaat daar in ieder geval nu nog geen eenduidige vorm voor. Afhankelijk van politieke ervaringen en voorkeuren bestaan er haast tegengestelde opvattingen over de vorm waarin je een artikel c.q. de hele krant moet gieten om mensen te bereiken en te prikkelen.

Iets waar we ook al als redactie op gestuit waren tijdens discussies over bijvoorbeeld persoonlijke invalshoeken bij artikelen: om iets duidelijk te maken van waarom je met politiek bezig bent, wat het voor jezelf betekent, om meer abstracte thema's herkenbaarder te maken. Maar wat is dan precies persoonlijk? Of discussies over culturele invalshoeken die binnen Konfrontatie terug te vinden moeten zijn. Wat is dan cultureel?

Moeilijke discussies. Wat overeind blijft staan is dat binnen Konfrontatie verschillende meningen naar voren moeten komen, op elkaar botsen. "Onverbloemde onenigheid en eerlijke meningsverschillen" noemden we dat in Nummer 1, maar ook nu weer blijkt dat de werkelijkheid weerbarstiger is dan de goede intenties doen vermoeden.

Die verschillende meningen, benaderingen en vormen zijn dan ook binnen dit nummer weer terug te vinden, omdat we ze allemaal vinden passen binnen de uitgangspunten die we in het nulnummer geformuleerd hebben. In hun onderlinge samenhang zullen ze de bouwstenen moeten worden van nieuwe openingen naar elkaar en naar buiten toe. Ook al zijn we het persoonlijk/collectief niet altijd met de inhoud/mening van een artikel eens, of vinden we de gekozen vorm niet alles.

Het ontwikkelen van een samenhangend idee over wat we met Konfrontatie willen zal met elke discussie, met elk meningsverschil aangescherpt worden.

Met Konfrontatie wilden we de discussies weer open en scherp op tafel krijgen, en zo hebben we ze dan ook gekregen.

De redactie