Politicofysie

Het schijnt ook in andere landen voor te komen, maar we hebben toch het idee dat het in Nederland het meest vergevorderd is. We hebben het over de verdorring van de politicofyse, dat stukje in het menselijk brein dat benut wordt bij het nadenken over politieke zaken. Bij de vierjaarlijkse verkiezingen kan altijd de stand opgemaakt worden en op 9 juni bleek het ding bij tenminste 70 procent van de 'legale' bewoners dermate verschrompeld te zijn dat ze massaal hun stem gaven aan de neoliberale partij van bankiers of aan een man met een partij zuurkool op zijn hoofd die vertelde dat hij met onmiddellijke ingang rust en eeuwige orde zou komen brengen.

Waar ligt dit aan? Aan de stemwijzers op internet natuurlijk. Daarvan zijn er zo langzamerhand meer dan er partijen zijn. Wetenschappelijk onderzoek heeft aangetoond dat de politicofyse spontaan inkrimpt bij elke druk op de toets bij het beantwoorden van zo'n quiz op internet, en geheel verdwijnt als de uitslag ook nog gebruikt wordt om te bepalen welk hokje er ingekleurd moet gaan worden.

Het tegengif is ook iedereen bekend: Linkse organisaties, vakbonden en actiegroepen die uitleggen wat er werkelijk moet gebeuren en oproepen tot klassestrijd en het opwerpen van metershoge barricades vol enthousiast wapperende zwarte, rode en regenboogkleurige banieren. Aangezien dit wondermiddel tijdens de verkiezingscampagne nergens te bekennen was, was de uitslag volstrekt te verwachten. Wie voortaan wat anders wil, zal zich echt moeten zetten aan het bereiden van deze medicijn. Het werkt ook - en zelfs beter- op dagen dat er geen verkiezingen zijn.