Nijmeijer uit Nijmegen

We kennen misschien het verhaal van een dame genaamd Tanja Nijmeijer. Afkomstig uit Nijmegen. Zij was lid van de Internationale Socialisten in Nederland (trotskisten ) en zij was heel fel links. Maar dan écht radicaal. Wat in Nederland 'radicaal' is, is voornamelijk in theorie radicaal. Tanja is écht radicaal geworden, ze is 'geradicaliseerd' zoals 'normale mensen' zullen zeggen. Tanja is bij de marxistische militie genaamd 'FARC' gegaan. Ik zou zoiets persoonlijk nooit gedaan hebben, want ik heb niets met zoiets als de FARC. Máár, het is wel écht. En daar gaat het leven wel een beetje om. Écht zijn, consistent zijn.

Of je nou een goed of een slecht mens bent, geweld gebruikt of pacifist bent, binnen of buiten de wet leeft. Als je maar écht bent. Marxist zijn en dus een AK47 bedienen. Sociaal-democraat zijn en dus in de kamer zitten. Ik heb wel respect voor de daadkracht en consistentie van zo'n Tanja Nijmeijer. Niet voor haar politieke ideen (de FARC wilt een rode staat, ik ben daar niet van gediend). Het punt is: vele eerste wereld-marxisten doen niet wat ze zeggen dat ze doen. Ik hoor jongens zo vaak 'revolutie' schreeuwen, tijdens demonstraties. Wat doe je hier dan, als je revolutie wilt ? Je kan binnen twee dagen in Colombia zitten. Tanja schreeuwde nooit stoer over 'revolutie'. Maar ze deed het wel.

Nayako Sadashi