Skip to main content
  • 04 september 2008

Masochistisch links

KeesStad

Dat Verdonk haar denkbeelden en activiteiten van toen niet wil verdedigen, is nog wel te begrijpen, maar van de rest snap ik het niet echt. De vraag is of we dan een andere stand van zaken zouden hebben gehad, als de actievoerders van toen zich schrap hadden gezet, en met een goed verhaal waren gekomen over het nut van organiseren van onderop en verzet leveren tegen de powers that be, toen en nu. Waarschijnlijk hadden we dan een ouderwets links-rechts debat gehad van hebikjoudaar, en hadden we daarmee ook een veel groter deel van de beeldvorming kunnen bepalen. In plaats daarvan zijn ze onmiddellijk op de rug gaan liggen kwispelen om het baasje te laten zien dat er niet gebeten gaat worden. Voor zover die mensen nog links zijn (wát is er dan nog links bij hen?!) is het een tandeloze, masochistische variant. Ze lijken ervan te genieten door rechts mishandeld en vernederd te worden.

Even mysterieus is het zwijgen van een groot deel van de rest. Waarom komen ze bij Milieudefensie niet massaal in opstand over dit gedraai en gewurm van hun voormalige directeur(en)? Ze kunnen toch makkelijk uit de doeken doen hoeveel er voor het algemeen nut bereikt is door acties en demonstraties, desnoods in combinatie met gelobby en parlementair werk? En wat te denken van het weer eens laffe duiken van de tomatenpartij? Dit soort 'links' is geen knip voor z'n neus waard en verdient het niet eens om verdedigd te worden als het aangevallen wordt.

Een van de lessen van deze merkwaardige zomerserie, is dat het ook in de Nederlandse politiek niet altijd mogelijk is om de kool en de geit te sparen. Jarenlang hebben met name politieke partijen, maar ook vakbonden en honderden zwaargesubsidieerde NGO's de illusie verkocht dat ze met een been in de spannende wereld van de actie en strijd staan, en met het andere in het parlementaire systeem. In werkelijkheid deden ze niets meer aan buitenparlementaire acties of het mobiliseren van een achterban, en alles aan het beklimmen en uitventen van het heersende systeem. Ik vind het niet zo vreemd dat ze op een gegeven moment, van links en rechts, gaan vragen wat je nu wérkelijk wilt: de wereld zo snel mogelijk drastisch veranderen omdat die extreem onrechtvaardig in elkaar zit, of 'het systeem' verdedigen dat die situatie gecreëerd heeft.

Degenen die vinden dat het werkelijke geweld afkomstig is van mevrouw Neperus (of Albayrak) en haar ondernemersvriendjes, moeten ondertussen snel bedenken hoe tussen al dit gekakel dat verhaal weer wijd verspreid kan worden. Want dat hoefden we in de jaren '80 in ieder geval niemand uit te leggen.