Skip to main content
  • 18 januari 2019

Een lichtende toekomst ...

Bas van der Plas

Zoals aan het begin van ieder nieuw jaar kijk ik ook nu weer uit of er aan de horizon al tekenen zijn van de beloofde lichtende toekomst. Al vele jaren was dat uitkijken eerder aanleiding tot het gebruik van antidepressiva dan het daadwerkelijke zicht op die lichtende toekomst, maar aan het begin van 2019 ziet de situatie er anders uit. Of heb ik hier te maken met zelfbedrog?

Binnen de Europese Unie ontstaat een draaikolk van protesten, als velen uit Groot-Brittannië, Frankrijk, Duitsland, Hongarije, Griekenland, Italië en Catalonië opstaan tegen de dictatuur van de bazen, rechtse regeringen en bankiers van Europa en de straat opgaan om hun rechten op te eisen.

De Franse 'Gele Hesjes'-beweging is sterker geworden door zijn verzet tegen de Franse staat en zijn oproerpolitie, terwijl president Macron vlucht voor de massale roep om gerechtigheid. De 'Gele Hesjes'-demonstranten hebben een open brief geschreven aan Macron in antwoord op zijn nieuwjaarstoespraak. Ze schreven: 'Woede zal veranderen in haat als jij - jij en je aanhangers - vanaf je voetstuk neer blijven kijken naar de gewone mensen als bedelaars.' In de brief werd het recht geëist om referenda van volksinitiatieven te houden die de parlementaire stemmingen zouden kunnen verwerpen. Een groot deel van de Franse bevolking lijkt inmiddels vastbesloten om Macron ten val te brengen! De Gele Hesjes-beweging heeft zich verspreid in België en Nederland en zal ook in Duitsland losbarsten - het kloppende hart van de EU-bankiers.

Sahra Wagenknecht, oprichtster van de Aufstehen-groep die de linkse bewegingen van Duitsland verenigt, heeft al aangekondigd dat de leden van de organisatie in 2019 de straat op zullen gaan, in een beweging die volgens haar werd geïnspireerd door de protesten in Frankrijk. 'We hebben grote plannen ... niet in de laatste plaats omdat we herkennen wanneer mensen de straat op gaan om te protesteren - vooral degenen die al jaren geen politieke stem hebben en die nu hun stem herontdekken door te protesteren - en vervolgens politieke veranderingen kunnen doormaken. Dit is wat we nu in Frankrijk zien', vertelde ze tijdens een persconferentie in Berlijn. Ze voegde eraan toe: 'Het is duidelijk dat we geen geweld willen, maar tegelijkertijd moet je erkennen dat het een zuivere uitdrukking is van opgekropte woede. Het komt niet zomaar uit het niets’. Volgens haar is de toenemende ongelijkheid in Duitsland en de woede van mensen over het falen van de regering om de problemen op te lossen, een belangrijke motiverende kracht die gewone Duitsers ertoe aanzet de straat op te gaan.

Ondertussen kondigden de vakbonden in Hongarije aan dat ze algemene stakingen zouden uitroepen om een plan van de regering om de toelaatbare overuren van werknemers van 250 naar 400 uur per jaar te verhogen, plus de 'versoepeling' van andere arbeidsregels te stoppen. De overheid zegt dat arbeidsflexibiliteit nodig is om aan de behoeften van de beleggers te voldoen en in overeenstemming is met de EU-regelgeving, zoals die van de Duitse autobedrijven waarvan de fabrieken bijdragen aan de economische groei van Hongarije. De leiders van de vakbonden zeiden dat de 'slavenwet'-voorstellen de intentie van de regering van premier Viktor Orban weerspiegelen om de winsten van bedrijven over de ruggen van de werknemers te verhogen. Laszlo Kordas, hoofd van de Hongaarse Confederatie van Vakverenigingen, vertelde enkele duizenden demonstranten dat Hongaren werken 'voor Europa's laagste lonen'.

In Groot-Brittannië namen enkele honderden parlementsleden van alle partijen een motie aan om te voorkomen dat de overheid belastingen oplegt en andere financiële activiteiten uitvoert die de gevolgen van de Brexit afwentelt op de bevolking. May heeft haar Brexit-deal niet door kunnen drukken en de Britse bevolking is hopeloos verdeeld. Het lijdt geen twijfel dat Britse werknemers een anti-Brexit dictaat van het parlement niet zullen accepteren en de straat op gaan om het te stoppen. De revolutie steekt haar kop in de hele EU naarmate de kapitalistische crisis zich verdiept. Maar tegelijkertijd zie ik ook de verwoede pogingen van extreemrechtse bewegingen in alle EU-landen om te profiteren van de groeiende onvrede. En helaas lijken die bewegingen daar voor een deel in te slagen. Het is aan degenen die daadwerkelijk willen kiezen voor een maatschappij zonder uitbuiting, racisme, ongelijkheid om te voorkomen dat de lichtende toekomst ten onder gaat in bruine bagger, met alle gevolgen van dien. Je kunt de geschiedenis niet veranderen *, maar je hoeft hem ook niet te herhalen, heb ik van jongs af aan geleerd.

* Hoewel de stalinisten en fascisten meenden daartoe het alleenrecht te hebben