Ecologische dictatuur

Ik leef in Frankrijk in een omgeving waar veel ecologisch bevlogen mensen ook hun woonplaats hebben. Wij, mijn vrouw en ik, zijn omgeven door hele dorpen die speciaal voor dit doel gesticht zijn. Wateropvang, droge toiletten, zonne-energie, biologisch voedsel, samen eten. We -wij doen natuurlijk ook mee- organiseren markten waar al deze idealen uitgedragen worden. Het gaat niet om de winst, maar om het samen beleven, om het 'feest' zelfs. 'We' gaan ook een winkel en centrum beginnen waar alle mensen deel van kunnen uitmaken, zelfs de autochtone bevolking. Zelfs zij mogen deel uitmaken van dit feest van de toekomst.

Natuurlijk zijn wij voor deze ontwikkeling.

Maar wat ik in alle discussies ook merk is dat de werkelijke betrokkenheid met de mensen die hier ook leven, de autochtonen dus, een eerder theoretische is. Wat telt is het eigen gelijk. De discussie die ik gestart heb om naast de gebruikelijke producten, biologische dus, ook 'conventioneel' bier en waspoeder aan te bieden stuit voor een deel op groot onbegrip. 'Onze' producten zijn toch juist heel goede producten', zo wordt geargumenteerd. 'Mensen moeten maar leren daar gebruik van te maken'. Toch willen ze nu juist ook de 'autochtone' bevolking betrekken bij waar ze /we naar toe willen.

Ikzelf denk dat dat alleen te bereiken is door een stap terug richting autochtone bevolking te doen en ook hun gebruikelijke producten aan te bieden. M'n ecologische broeders en zusters veronachtzamen deze stap en blijven graag bij hun eigen prachtproducten. Dit alles natuurlijk met een partij als het Front National in het achterhoofd, want het is precies deze bedreiging die de Fransen boven het hoofd hangt. De vuile-handen-politiek die ik bedrijf is niet bijzonder geliefd. Maar ik wil het in dit stuk niet hebben over Frankrijk en haar specifiek populistische gevaar. Ik wil het hebben over 'ecologie' en datgene wat op de breuklijn ligt tussen ideaal en politiek.

Ik heb in ons prachtige medium, Konfrontatie dus, een stuk gelezen waarin ook een pleidooi gehouden werd om er eens over te gaan denken of het niet noodzakelijk ware een 'dictatuur van de duurzaamheid' uit te roepen. (http://www.konfrontatie.nl/blog/node/1322) 'De democratie is dood, lang leve de dictatuur!'. Als ik zoiets lees rijzen me de haren te berge. Niet vanwege de goedbedoelde intenties. Die deel ik. Ook ik zie in dat onze planeet ten dode is opgeschreven als we doorgaan zoals we dat nu doen. Droger als dit jaar zijn mijn weides al in jaren niet geweest, m'n geiten hebben nauwelijks iets te eten. En ik weet dat dat op den duur voor mijzelf catastrofaal zal zijn. Maar met een dictatuur, dus (zoals voorgesteld in dat stuk) 'een van bovenaf opgelegd , sterk en verkiezingsonafhankelijk orgaan' zouden we dus de wereld moeten redden. Tegen de verlangens van een groot deel van de bevolking in.

De wereld die dat zou opleveren, zo'n politieke dictatuur, lijkt me er niet een waar ik in zou willen leven. We hebben in eeuwen geleerd dat de verlangens van 'het volk' democratisch tot hun recht moeten kunnen komen. Dat dat niet altijd lukt is één, maar om van dat politieke ideaal af te gaan wijken om weer als van oudsher van bovenaf te gaan bepalen wat goed voor iemand is, dat is zoiets als het kind met het badwater weg te gooien. Dat inzicht ontbreekt bij veel ecologisch bevlogen mensen. Het gaat in de politiek om meer dan het resultaat. Het gaat om gelijkberechtiging. En mochten we door deze gelijkberechtiging uiteindelijk met z'n allen de afgrond in hollen, dan is dat het lot van de mensheid. Elkaar overtuigen is wat we moeten doen, het goede voorbeeld geven.

Daarentegen, als ik het me zo voorstel: ik als rechtgeaard conservatief lik m'n vingers natuurlijk af bij de maatregelen die zo'n dictatuur zou kunnen nemen. Eindelijk geen drie vliegvacanties meer toegestaan maar heerlijk met de fiets de Veluwe op in een tent. Lekker met z'n allen met de trein in plaats van carpoolen. Of beter nog, thuis internetwerken, goed voor het gezin. Dikke wollen truien aan in de winter, de thermostaat laag zetten dus graag (kan ook allemaal gecontroleerd worden via wifi). Maximaal een keer per week douchen, en als het dan een bad moet zijn, de een na de ander in hetzelfde water. Dat ging vroeger echt allemaal geweldig op die manier. Zo zijn we in één klap ook van die vervelende mondialisatie af, en nederlandse boerenkool heeft ons ooit groot gemaakt.