Nog eens over ZAD, anders leven et cetera

Ook ik heb de bijdrage van Bender met grote interesse gelezen. Ik denk inderdaad dat hij de vinger op een zere plek legt. Onze zucht naar gemak is één van de oorzaken dat we nu in deze existentiële milieucrisis zijn beland. Het is. zoals hij beschrijft, niet mogelijk om een systeem als schuldige aan te wijzen. Communisme en kapitalisme hebben beide bijgedragen hieraan. Maar toch. De mens is sinds zijn verschijning continu bezig geweest om zich staande te houden in zijn omgeving, waarbij hij altijd gebruik heeft gemaakt van allerlei technieken. Werktuigen, wapens, huisvesting, landbouw ... Waar ligt volgens Bender de grens? Welke techniek is toelaatbaar en welke niet?

Naast de ene zere plek waar hij de vinger op heeft gelegd, is er nog minimaal eentje; we zijn met teveel. De mens is te succesvol gebleken in het creëren van overlevingsstrategieën. De ZAD kan om die reden dan ook nooit een oplossing bieden. Deze manier van leven is simpelweg niet ingericht voor de huidige en toekomstige hoeveelheid mensen. 

De ondenkbare en a-politieke conclusie is, dat de enige echte oplossing bestaat uit het drastisch beperken van het aantal mensen op deze planeet, om de milieucrisis te bestrijden. Dit gaat echter alle ethiek en moraliteit te buiten. Daar zal de realiteit zich helaas niets van aantrekken; de balans zal vroeger of later worden hersteld.

Mijn excuses voor mijn dystopische vergezichten. Ik hoop van harte dat ik ernaast zit. Hoe tegenstrijdig het ook moge klinken, ondanks de dystopie ben ik een groot pleitbezorger voor een doortastende milieustrijd. Veel tijd rest ons niet meer. De schade is reeds aangericht en onomkeerbaar, maar we kunnen echte catastrofes nog verhinderen. Dan moet er nu gehandeld worden. En Bender, een milieustrijder hoeft geen heilige te zijn om ten strijde te trekken.

Pietje Rebel