-
22 maart 2009
Greenpeace 30 jaar
Hoera! De lente is toch weer begonnen.
Ondanks de koude nacht bloeien in mijn Haags tuintje de eerste Maarts Viooltjes. De Heggemus (géén mus) zingt al dagen zijn hoogste lied en hommels zoemen rond. Dankzij de verwijdering van de bosjes bij de verbetering van de speeltuin zijn enige jaren geleden de huismussen verdwenen. Nu is de gemeente een reddingsoperatie voor de huismus begonnen ‘Wie de mus niet eert, is de ooievaar niet weerd’.
Bij het nestkastje schoonmaken trof ik een heel nest vergane koolmeesjongen aan. Welk drama er zich heeft afgespeeld, weet ik niet. Bij het uitvliegen van het voorgaande nest koolmezen klauwde een buurtkat zó een jong uit de lucht. Het stierf later in mijn hand.
Begin maart vierde Greenpeace Nederland haar dertigjarig bestaan, wat betekent dat ik op een paar maanden na al dertig jaar met dit virus ben besmet. Je stapt er wel uit, maar af en toe steekt dit virus weer de kop op zoals nu. Greenpeace heeft ex-VARA Vroege Vogel Ivo de Wijs gevraagd een geschiedenisboek te schrijven, Groene Vrede. Het boek is mooi vormgegeven en roept veel, zowel goede en als minder goede, herinneringen op.
De Wijs heeft uit mijn vele leuke anekdotes gekozen voor een van mijn kritische kantekeningen op Greenpeace. Nu ben ik altijd wel een criticaster, maar hij had ook kunnen kiezen voor het verhaal over het verblijf van het voorbereidingsteam van de Constitution Express 1981 naar Europa, vertegenwoordigers van de inheemse volken uit Britisch Columbia, Canada aan boord van het Greenpeaceschip Sirius en het verloren geschenk de Thunderbird. Bij het aan boord stappen riep de toen driejarige Rainbow uit: ‘What is my rainbow doing here?’
In het stukje over de zeehondenjacht neemt De Wijs’s vroegevogels-IFAW-BontvoorDierenhart de overhand. De Inuit moeten het wederom ontgelden, een Brent Sparretje! Hij vergeet hier dat het een boek over Greenpeace is, die meestal genuanceerder naar de jacht door inheemse volken probeert te kijken. Echter, De Wijs veegt de Groenlanders op één hoop met de commerciële jagers uit Canada en Noorwegen: ‘Ook Groenland, Rusland en Namibië jagen op grote schaal op zeehonden. Cijfers ontbreken.’ Ivo, die cijfers van Groenland zijn gewoon bekend en Groenlanders zijn ook Inuit.'
‘Dat de Inuit (de inheemse bewoners van het koude noorden) op zeehonden jagen, dient aanspraak te maken op begrip: de Inuit (vroeger Eskimo’s geheten en binnenkort Native Alaskan’s) hebben de zeehonden nodig voor voedsel en kledij. Niettemin is het verstandig de door de Inuit gedode zeehonden (10.000 stuks in 2006) op te nemen in de tellingen.’
Ivo, de Inuit zijn één van de inheemse Arctische volken en wonen in Groenland, Noord-Canada, Noord-Alaska en Noordoost-Siberië. Zeehond is zogezegd hun dagelijks brood. Waar vandaan je haalt dat zij binnenkort ‘Native Alaskan’s’ heten, weet ik niet. De Inuit in Alaska zijn nu al Native Alaskan’s, First Nations of the USA, één van de inheemse volken van Alaska. De Inuit in de vier landen zijn georganiseerd in de Inuit Circumpolar Council, die hun nationale en internationaal, zoals in de Arctische Raad, vertegenwoordigd. http://www.arcticpeoples.org
De Inuit zijn al de kanaries in het kooitje, dankzij onder andere de door de westerse landen veroorzaakte versnelde klimaatverandering en vervuiling door o.a. POP’s ‘Silent Snow’. Mag er naast biologische diversiteit geen culturele diversiteit zijn? Willen we de Inuit nog een extra zetje geven, zodat hun cultuur geheel verdwijnt? Is dat het nieuwe beleid van Greenpeace? Greenpeace heeft al zo’n slechte naam onder de inheemse Arctische volken. Ter gelegenheid van haar verjaardag zou het Greenpeace passen de Inuit nu eens tegemoet te komen.
Over 30 jaar hoeft het niet meer!