De democratie is dood. Lang leve de dictatuur!

Na vele maanden polderen ligt daar dan eindelijk het klimaatakkoord. Naar goed Nederlands gebruik zijn alle betrokken partijen uitgenodigd aan één van de onderhandelingstafels, met de opdracht om te zoeken naar een haalbare co2-reductie. Zo zaten de multi’s, de verkeerslobby en de boeren zij aan zij met Milieudefensie en Greenpeace. Het zal je niets verbazen dat het klimaatakkoord een compromis geworden is, boordevol mooie woorden. Er zijn een aantal streefdoelen vastgesteld, maar harde afspraken ontbreken. Het is volstrekt onduidelijk hoe deze doelen gehaald zullen moeten gaan worden.

Ondertussen sukkelen we lekker door op de ingeslagen weg. Daar waar rigoureuze koerswijzigingen noodzakelijk zijn, komt het klimaatakkoord met een lichte bijstelling van de route. Snapt men werkelijk niet dat dit een doodlopende weg is? In deze zomer, die de droogste en heetste ooit dreigt te worden, meldden klimatologen dat de Noordpool niet meer te redden is. De klok staat al na twaalven; vijf voor twaalf is gepasseerd. We mogen blij zijn als we de opwarming van de aarde kunnen beperken tot anderhalf of twee graden. En dat is al knap desastreus! Waar blijft de grote ommezwaai? En misschien nog wel belangrijker: wie zorgt voor die grote ommezwaai?

Wij als consumenten zouden massaal de druk kunnen opvoeren: kopersboycot, de vliegvakantie annuleren, toch maar die duurdere biologische producten kopen, niet met de auto maar met de fiets of openbaar vervoer, massale demonstraties, burgerlijk ongehoorzaam … Ik zal je uit de droom helpen, dit gaat niet gebeuren. Het volk voelt het eigen korte termijn belang meer dan de aanstaande klimaatcatastrofe. Als de ommezwaai niet in gang wordt gezet van onderop, moet het wel van bovenaf gebeuren, door de overheid.

Zij zou de regie in handen moeten nemen om de drastische en noodzakelijke stappen te gaan zetten. Het zullen impopulaire en pijnlijke maatregelen zijn. Ze zullen zich niet geliefd maken. Juist, en daarom zullen ze dat ook nooit doen. Het gaat ze namelijk stemmen kosten. Zo simpel ligt dat. Dit is de logica van de democratie; neem die maatregelen die je populair maken. Daarmee genereer je de stemmenwinst voor de volgende verkiezingsronde. De democratie is hiermee een sta-in-de-weg geworden voor echte maatregelen die de klimaatcrisis eist. De democratie is failliet!

Van het volk of van de overheid hoeven we dus niets te verwachten. De logische, maar ongemakkelijke conclusie ligt voor de hand. De maatregelen moeten van bovenaf worden opgelegd door een sterk en verkiezingsonafhankelijk orgaan. Daarom wil ik bij deze de dictatuur van de duurzaamheid uitroepen. De democratie is dood! Lang leve de dictatuur....