Coro-voor en coro-na

Mijn laatste bijdrage op Konfrontatie is van 10 maart. Dat is een eeuwigheid geleden! Weliswaar was dat al na 'stoppen met handenschudden' en al na vier coronadoden in Nederland. Maar vóór nog eens 6100 officieel geregistreerde doden. Vóór het op slot gaan van het land op 12 maart, vóór het bijna helemaal spaak lopen van de IC-zorg. En vóór en zo voort.

Intussen is er coro-nalatigheid geweest (te weinig beschermingsmiddelen in verzorgingshuizen), veel coro-naijver ('zij mogen wel versoepelen en wij niet'), blijkt coro-nadenken nog zo eenvoudig niet ('het is maar een griep') en is er veel coro-navelstaren ('o wat erg dat we niet naar de film kunnen').

Voor een volgende druk van 'hoe te liegen met statistieken' zijn er heel veel praktijkvoorbeelden langs gekomen. Een grafiek waarin Nederland het overduidelijk slecht doet – door buurlanden die het slechter doen gewoon weg te laten. Cijfers vergelijken zonder voor bevolkingsgrootte en bevolkingsdichtheid te corrigeren. Sterftecijfers vergelijken met andere griepgolven – zonder een grafiek van de IC-bezetting mee te leveren.

Het zou voor een bèta als ik vermakelijk hebben kunnen zijn als het niet zo'n ernstig onderwerp zou zijn geweest. Want het gaat hier over sterfte, ziekte, over gevolgen van gedane bezuinigingen, over het ontbreken van maakindustrie, over plotselinge werkloosheid van musici, over… En eigenlijk is het helemaal niet vermakelijk hoe ontzaglijk ongeschoold velen zijn op exact gebied. En is het ook niet vermakelijk om te zien hoe men selecteert en verdraait om aan te tonen dat iets het eigen hachje in de weg zit.

Er staat gelukkig veel solidariteit tegenover, vindingrijkheid, behulpzaamheid én blauwe lucht.

Weia Reinboud