Leve de IJslanders

Onder zware druk van de bevolking heeft het IJslandse parlement besloten niet akkoord te gaan met de overeenkomst die de IJslandse regering heeft gesloten met Nederland en Groot-Brittannië over het terugbetalen van de Icesaveverliezen. De IJslander vinden niet dat zij op hoeven te draaien voor het onverantwoorde gedrag van de bankiers. En groot gelijk hebben ze.

Het is in de huidige crisis gebruikelijk dat - waar de torenhoge winsten van de afgelopen jaren in privézakken verdwenen - de verliezen opeens door de gemeenschap gedragen moeten worden. Dat was ook de benadering bij de reddingsoperaties van Wouter Bos, zowel bij het redden van de Nederlandse banken als bij de Icesavespaarders. Die benadering wordt door de IJslanders afgewezen.

Ondertussen raast de crisis door. Via de media worden we bestookt met verhalen dat er lichtpuntjes zijn, dat sommige landen zelfs al weer uit de recessie zijn en dat de weg naar boven weer is ingeslagen. Daarbij kijkt men vooral naar cijfers die betrekking hebben op groei (of krimp) van de economie. Een vertraging van de krimp wordt dan al als een hoopvol teken gezien. Maar ook als de economie weer in de zwarte cijfers komt, betekent dat nog niet het einde van de ellende.

De sociale gevolgen van de crisis liggen nog voor ons. De werkloosheid zal de komende tijd verdubbelen en met name onder jongeren hoog oplopen. De staatsschuld is enorm toegenomen. Op allerlei vlakken zal er de komende jaren bezuinigd en beknibbeld worden, want de rekening van het redden van de banken en ‘de economie’ moet betaald worden. Natuurlijk niet door de veroorzakers van de crisis, maar door de werknemers, de uitkeringsgerechtigden en de modale belastingbetaler.