-
17 januari 2023
Egoïsten? Navelstaring? Verstard? Over de nazaten van de oorlog in 'ons Indië'
Afgelopen zaterdag publiceerde Trouw als opening:
'Het kabinet is in gesprek met Nederlandse slachtoffers en nabestaanden van de Japanse bezetting in Nederlands-Indië over excuses. Slachtoffers en nabestaanden zijn hoopvol.'
O-o: de term 'Nederlands-Indië'- oppassen, mensen!
Maar wie waren die 'Nederlanders'? Het kan toch niet zo zijn dat huidskleur of afkomst in deze zaak een stille hoofdrol speelt?
Opvallend is dat de stichting Japanse Ereschulden (JES), die graag deze excuses wil, nergens in dit verhaal of op hun website ook maar één woord wijdt aan de drie miljoen 'Nederlanders' die omkwamen tijdens WO-2 in Indonesië. Dr. Lou de Jong beschreef die duidelijk in zijn uitstekende reeks Het Koninkrijk der Nederlanden in de Tweede Wereldoorlog: deel 11b, tweede helft, onder meer op de pagina’s 557 en 558. Dit deel verscheen in 1985. De Jong kwam uit op tweeënhalf miljoen 'Indonesische' doden. Voel-u 'm? Een Japanse wetenschapper, Shiguro Sato, schreef in 1950 dat het er vier miljoen moeten zijn geweest.
Het gaat dan om de drie-vier miljoen geboren indonesische burgers - die toch echt onderdanen waren van het Koninkrijk der Nederlanden. Althans: dat vond dat koninkrijk na de invasie en inname van rond 1600 en daarna tot de Indonesiërs zich op 17 augustus 1945 onafhankelijk verklaarden.
Waarom zou de groep afstammelingen van de onderdrukkers - want dat zijn de leden van de JES - recht hebben op meer égards of wat dan ook - dan de nazaten van die drie-vier miljoen Indonesische, meestal bruine onderdanen van koninginnen Wilhelmina en Juliana?
Gaat dit dan over huidskleur? Ik heb de voorzitter van de JES, Van Wagtendonk, gebeld en hem gevraagd hoe het nou zit met de geboren Indonesiërs. Hij bleef maar zeggen dat het bij de JES gaat om 'mensen met een Nederlands paspoort'.
Dat het misschien niet helemaal eerlijk was dat de kolonialen de onderdrukte Indonesiërs geen Nederlandse paspoorten gunden, tsja, daar ging hij niet op in. Daar in de dessa's en de kampongs en tussen de sawa's had je overigens geen burgerlijke stand, kon je geen pasfoto's laten maken en veel mensen hadden daar niet eens een achternaam... ze heetten soms alleen maar Saïdja of Adinda. Het kolonialisme in Nederland is nog niet dood. En de oude wetten en verdragen bieden voldoende juridische grond om het verhaal nog héél lang te rekken. Bah!
Die Indonesische nazaten hoor je nooit ergens meer over... dat zijn de mensen die af en toe een klein brokje gelijk krijgen, zoals ook de Indonesische nazaten van de 431 mannen die in 1947 in Rawagede werden vemoord. Door de Nederlanders. En ik zwijg maar over kapitein Westerling, of zijn baas, generaal Spoor, de grootste Nederlandse oorlogsmisdadiger van de laatste 100 jaar.
De mensen van de JES moeten nog eens heel goed nadenken over begrippen als racisme, nationaliteit en mensenrechten. En deze nazaten van de kolonisten moeten eigenlijk voor eens en voor altijd afstand nemen van hun ouders of grootouders, die de onderdrukking hebben uitgevoerd en toen in de tang raakten. Eerst in die van de Japanners en toen van de Indonesische opstand. Tsja. O ja voor alle duidelijkheid: er stierven tijdens de drie jaar oorlog in NOI ongeveer 15.000 'Nederlanders' (de Europese soort, weet u wel...) in de Jappenkampen.
Ik moet het nog even zien.
PS: Nederland stichtte 'zijn' eerste concentratiekamp voor 'Indische' opstandelingen en oproerkraaiers in Nieuw-Guinea in 1926. Het heette Boven-Digoel en er zat geen, herhaal géén hek omheen. Je mocht daar helemaal vrij zomaar de jungle in... Heerlijk toch? 'Veel succes' riepen de bewakers je dan na...
Zie ook mijn oude stuk in HP/deTijd.
https://www.hpdetijd.nl/2010-08-27/waarom-negeren-we-de-indische-holocaust-van-1943-44/