Dirk de Sluwe Bedankt

Terwijl inmiddels velen weten dat Scheringa niet de enige woekeraar is, heeft de verering door de DSB'ers van hun Dirk nog wat raadselachtige trekjes. Ooit, voor de tijd van de Graffity, stond op een muur in Eindhoven "Gelukkige slaven zijn de beste slaven". Meneer, dat was niet zijn voornaam, Philips slaagde er ook in de mensen die voor hem werkten, volgens zijn belangen te laten denken.

Over de bedrijfsvoering van Scheringa is weinig bekend. Het leek allemaal zoals vroeger, hij kende de schoonmaker persoonlijk en de receptioniste kreeg regelmatig een bloemetje. Op een voetballer na bleven de rijen gesloten. Scheringa's politiecollega Wilting droeg een getatoeëerd lijntje op de plaats van zijn wapen: "er was geen vuile was". Met de steun van een stoet VVD'ers zijn de oud-agenten erin geslaagd macht, list en bedrog als natuurverschijnselen voor te stellen. 

Integratie

Een enkele keer was een glimp van de bedrijfsvoering op te vangen. Zo was een dertiger te zien, grijs gestreept en met een ruim open boord, de autosleutels gleden als een gebedsketting door zijn vingers: "Ik heb gewoon zaken gedaan, geen wet overtreden en altijd gezegd dat de klanten zelf de kleine letters moesten lezen. Na de deal maakten ze een gelukkige indruk." Een ander, wat meer West Fries, vertelde trots zijn best gedaan te hebben dat er sinds een jaar een ondernemingsraad bestond. Op de vraag waarom gedurende de voorgaande jaren de wetgeving niet gevolgd was, kwam het openhartige antwoord: "Daar heb ik geen verstand van."

Dat voorzitters van ondernemingsraden zich vaak een mededirecteur wanen, is een succesje van het integratiebeleid, maar bij de DSB gebeurde er iets bijzonders. Scheringa ontpopte zich als het slachtoffer dat strijdend ten onder ging, de voorzitter toonde zich monter, lankmoedig en zorgeloos. Zo onschuldig kon de bedrijfsvoering dus niet zijn. De door deskundigen geuite kritiek op de negentiende eeuwse communicatiestrategie heeft er in ieder geval voor gezorgd dat de sociale rust bewaard bleef. Ook onder de 'gedupeerden'. Een bezetting van het onaffe museum en een lijfelijke blokkade van alle bezittingen van Dirk en Baukje zouden ook de niet getroffen burger weer enige moed geven.

AZ Retteketet

De ideologische ingroei in het ondernemersbelang is niet van vandaag of gisteren. De bedrijfswoning, kortingen, apotheek, schouwburg, kaartclub, kerstpakket en feestavond illustreren dat. De moderne managementstrategieën voegen daar het één en ander aan toe. De arbeider, werknemer, medewerker, bedrijfsgenoot wordt als mens beschouwd. Potenties, ambities, competenties, kwaliteiten rollen over elkaar heen. Meer dan ooit is het bedrijf storingsgevoelig en kwetsbaar in de groter wordende wereld met zijn uitbesteding, detachering, just in time, transparantie, ketens van productie en vervoer, calculaties van de risico's, protocollen, enzovoort. Het al of niet geschreven bedrijfsmotto luidt: de randen van de afgrond zijn het meest profijtelijk. Om 'het verband in de ploeg' te houden, is een gezamenlijk belangenbewustzijn nodig. Een voetbalclub is daarbij een leuk bindmiddel.

Dat hoofd, hart en handen behoren te doen wat het bedrijfsbelang vraagt, is een klassieke wijsheid in managementland. De uit zijn krachten gegroeide Wognumse scharrelaar heeft deze wijsheid gekoesterd en uitgebreid tot het terrein van het denken, voelen en leven. "Jij bent DSB en DSB is jou." De werelden van privé en bedrijf vallen dus samen. Genieten van het schaatsen, is genieten van je baas. "Ik loop hard voor de DSB."  

De vraag is of gewetenswroegingen opduiken, wanneer de ban breekt. Waar hebben we aan meegewerkt, hoe heb ik dat kunnen doen? Zalm, Nijpels enzovoort zullen zich verschonen. Ze zijn de mannen van de antwoorden en niet van de vragen. De tuinman, leidster van de kinderopvang en ander 'secundair' personeel kunnen nog zeggen: ik moet toch mijn brood verdienen. De snelle jongens en meisjes die de contracten sloten, de polissen verkochten, de schuldenaren intimideerden en de schulden incasseerden - ook buiten de DSB - zijn boze dromen toegewenst.