Doorpakken

'Die nieuwe divisiedirecteur pakt de dingen goed door.'

'Wat?!'

Mijn leidinggevende geeft geen krimp en herhaalt zijn zinnetje gewoon nog een keer.

'Ja, ik versta je wel, maar wat betekent 'doorpakken' in vredesnaam?'

Sinds een half jaar werk ik weer in de geestelijke gezondheidszorg. Na de middelbare school volgde ik een opleiding tot Inrichtingswerker. Mensen helpen leek me toen de hoogste zinvolle invulling van mijn leven. Na een tijd had ik er echter de buik van vol. De psychiatrie leek louter te bestaan uit vergaderen en dingen bespreekbaar maken. Praktisch mensen helpen leek op plek 3 te staan.

Daarbij kwam dat er een vreemde taal werd gesproken door de hulpverleners. 'Ik heb zoiets van... ' en 'Als jij dat zegt, voel ik een stukje ...'  Op de stipjes kwam dan een gedachte of gevoel naar keuze. Br!

Laat ik nou gedacht hebben dat het krankzinnige jargon en buitenissige taalgebruik in die sector door de jaren heen wel verdwenen zou zijn. Maar niets is minder waar!

Ik ga zoeken op internet en vind:

- Dijksma van de PvdA wil een einde maken aan de verloedering in Nederland en hard 'doorpakken' waar nodig.

- De politieagenten op straat weten dat 'doorpakken' het er niet gemakkelijker op maakt, doordat escalaties toenemen.

Nog wel tussen aanhalingstekens. Meestal politiek, schijnt het.

In feite is doorpakken al een oud woord. Het Woordenboek der Nederlandsche Taal (WNT), het wetenschappelijke woordenboek van het Nederlands, kent het in de betekenis 'zich wegpakken, maken dat men wegkomt'. In deze betekenis was dit woord echter al in de 19de eeuw verouderd.

Sinds 1999 is doorpakken opgenomen in de Grote Van Dale in de betekenis van 'doortastend handelen.'

Het woord kom ik vooral in politieke context tegen. In die kringen wordt het nu nog altijd graag gebruikt, net als in vakbondskringen. Dat ligt voor de hand: politici en vakbondsbestuurders willen graag de indruk wekken dat ze van aanpakken weten, dat ze de handen uit de mouwen kunnen steken, kortom, dat ze graag doorpakken.

Op mijn werk kreeg het personeel een nieuwe agenda. Daarin zag ik dat het op 17 februari carnaval is. Sinds mijn Doorpak-zoektocht zit er een liedje in mijn hoofd. Die liedjes komen maar zó in mijn hoofd, maar zijn daar nooit zomaar. Mijn hersens signaleren blijkbaar iets en tunen in (ook populistisch jargon?) op mijn inwendige jukebox.

Even luisteren:

'Pak es lekker door, pak es lekker door, dat is toch zo fijn

...

...

Wie af en toe eens doorpakt, wordt nooit een saggerijn!'

Kan in de Grote Van Dale 2007 doorpakken worden opgenomen in de betekenis van 'carnavalesk verbasterd synoniem voor doorzakken'? Dan kan het andere doorpakken zich wegpakken.