Typisch Nederlands

Zo af en toe moet je gewoon meedoen als er plotseling even een nationaal debat oplaait. Neem nu die over het wel of niet bestaan van een 'Nederlandse identiteit'. Daarover ontstond vorige maand een scheiding der meningen nadat een prinses had beweerd dat die misschien niet bestond. Ze had die in ieder geval 'nog niet gevonden,' verklaarde ze bij de presentatie van een rapport van de WRR (Identificatie met Nederland). Wilders was natuurlijk meteen weer ontstemd en hup: debat. Het debat is ondertussen weer ingekakt, zonder dat er ooit een uitslag bekend gemaakt is. Was er nu wel of niet een Nederlandse identiteit?

Ik denk van wel. Het is net zoiets als god. Die bestaat natuurlijk ook, alleen al omdat mensen het erover hebben. Zo'n identiteit wordt uit de kast getrokken omdat er behoefte aan bestaat. Politici van verschillende gezindte hebben bijvoorbeeld behoefte aan het creëren van een kunstmatige scheidslijn waarlangs ze bevolkingspolitiek kunnen bedrijven. Jij wel, jij niet en jij mag zus mits je dat en dat doet. Een deel van het klootjesvolk zou het kunnen gebruiken om zich aan op te trekken; ik ben misschien net zo'n looser als mijn buurman, maar ik ben mooi wel van de identiteit.

Uiteraard varieert de invulling van die identiteit dan met de bedoeling en behoefte van degene die 'm wil inzetten. Zo stond er trouwens laatst het verhaal in de krant van een dominee die zelfs helemaal niet meer in god geloofde, maar toch doorging met zijn zondagse diensten en het nu "een stuk leuker dan vroeger vond". De toehoorders wisten ervan en bleven geloof ik ook gewoon komen.
Misschien is dat wel 'typisch Nederlands' maar het zal ook bij Tibetanen vast veel voorkomen.

Misschien is het dus niet mogelijk om aan te duiden wat er nu typisch Nederlands is, maar wel wat een typische Nederlander is. We kunnen hem aanwijzen, als een soort paus, dus de vertegenwoordiger op aarde van dat abstracte gebeuren.

Ik stel voor - sterker nog; ik kan me niet voorstellen dat er een andere is - dat we dan Mient Jan Faber nemen. Er kan geen beter voorbeeld rondlopen van wat Wilders en Scheffer bedoelen. Zo'n ideale ambtenaar die in goed overleg met de regenten 'oppositie' voert en dan de hele tijd communiceert dat het niet de bedoeling is dat er echt wat verandert of dat we echt wat gaan ondernemen met z'n allen. Die dan naadloos doorpunnikt naar het propageren van een militaire inzet in Afghanistan. Maar toch een beetje idealistisch blijft (mensenrechten!). En dat dan niemand dat raar vindt, dat is ook heel typisch Nederlands. We kunnen ook een typisch Nederlands gebruik kiezen, dat dan in dat museum van de nationale geschiedenis van de SP een speciale vitrine krijgt. In dat geval nomineer ik het zwartepieten. Dat je het dus normaal vindt dat elke jaar een paar weken lang het straatbeeld gedomineerd wordt door de meest extreme karikaturen van mensen van Afrikaanse afkomst. Als er iets is dat 'allochtonen' onderscheidt van 'autochtonen' (gtpft!) is het toch dat. Dat je bijvoorbeeld, als een buitenlander zich erover verbaast, de folklore verdedigt met het argument dat ze ook zwart kunnen zijn omdat ze door de schoorsteen zijn gekropen.

Zo, dat is dus ook weer opgelost, ik kan niet wachten op het volgende debat.