Skip to main content
  • 09 juli 2019

De Griekse tragedie sleept zich voort...

Bas van der Plas

Bij de Griekse parlementsverkiezingen van zondag 7 juli 2019 versloeg de rechtse partij Nea Demokratia (ND) de coalitie van radicaal-links, die bekend werd onder de naam Syriza. Hiermee komt er een einde aan vier jaar bewind van de links populistische Syriza-regering, die haar verkiezingsbeloften verkwanselde en in plaats daarvan de kapitalistische crisis ging beheren. De belofte was evenwel om een einde te maken aan de bezuinigingsmaatregelen van de Europese Unie (EU) die werden opgelegd na de crash in Wall Street in 2008, een belofte die snel vergeten werd.

Gevolg was dat ND 39,7 procent van de stemmen behaalde, terwijl Syriza uitkwam op 31,6 procent. De andere partijen die aan de verkiezingen deelnamen waren de Beweging voor Verandering (KINAL), de opvolger van de in diskrediet geraakte sociaaldemocratische PASOK, die 7,9 procent van de kiezers bereikte en de stalinistische Griekse Communistische Partij (KKE) behaalde 5,4 procent. De extreem-rechtse partij Griekse Oplossing kwam uit op 3,8 % en de Mera25-beweging van de voormalige Syriza minister van Financiën, Yanis Varoufakis, die een links alternatief voor Syriza wilde bieden, behaalde slechts 3,5 procent. De neo-nazipartij Gouden Dageraad slaagde er niet in de drempel van 3 procent te bereiken en verdween uit het parlement. Verschillende extreem-rechtse parlementariërs hadden zich aangesloten bij ND of Syriza.

Onvrede

De overwinning van ND is vooral een weerspiegeling van de massale onvrede met het hele politieke establishment en een brede afkeer van Syriza. Het aantal kiezers dat niet naar de stembus ging bereikte de 42 procent, het hoogste percentage sinds het herstel van het democratische bestuur dat 45 jaar geleden, na de bloedige dictatuur van 1967-1974 van de door de CIA gesteunde 'junta van de kolonels', werd gevestigd.

Degenen die wel gingen stemmen zorgden voor een aardverschuiving in het Griekse parlement dat in totaal 300 zetels telt. ND ging van 75 naar 158 zetels, Syriza verloor er 59 en kwam uit op 86, KINAL kwam nieuw binnen met 22 zetels, de KKE bleef gelijk op 15, Griekse Oplossing en Mera25 zijn ook allebei nieuwkomers in het parlement met respectievelijk tien en negen zetels.

ND-leider Kyriakos Mitsotakis gaf na zijn overwinning een korte toespraak waarin hij plechtig beloofde verder te gaan met maatregelen voor ondersteuning van het bedrijfsleven door de belastingen en sociale uitgaven te verminderen, in de hoop dat dit internationale investeerders zal aantrekken "Ik verbind mij aan lagere belastingen, veel investeringen, goede en nieuwe banen en economische groei die betere salarissen en hogere pensioenen met zich mee zal brengen," zei hij.

Schouderklop

Alexis Tsipras gaf een laatste verklaring af waarin hij zijn beleid verdedigde: "Vandaag accepteren we het oordeel van de bevolking. Om Griekenland te brengen waar het nu is, moesten we moeilijke beslissingen nemen tegen hoge politieke kosten”, zei hij. Tsipras klopte zichzelf op de schouder en prees de ‘belangrijke verworvenheden’ om de bevolking te beschermen die volgens hem onder zijn bewind waren bereikt. "We houden onze hoofden omhoog omdat het Griekenland dat we overdragen op geen enkele manier lijkt op het Griekenland dat wij vier jaar geleden hebben overgenomen," zei Tsipras. Hij kwam ook met het voorstel om Syriza te transformeren in een 'grote progressieve democratische partij' die ernaar streeft 'de belangen van de werkende mensen te beschermen'.

Syriza bezuinigde tijdens haar bewind echter miljarden euro's aan uitgaven voor sociale basisprogramma's, zoals pensioenen, gezondheidszorg en onderwijs. De helft van de Griekse jongeren blijft werkloos en de helft van de Grieken van 18 tot 35 jaar blijft afhankelijk van financiële hulp van familieleden. De totale werkloosheid is enigszins gedaald van 23 naar een nog steeds zeer hoge 18 procent.

De fundamentele arbeidsrechten, waaronder een minimumloon, werden afgeknepen. Een op de drie Griekse werknemers werkt in een deeltijdbaan met een gemiddeld inkomen van € 317 per maand, oftewel de helft van het officiële minimumloon. Bazen weigeren routinematig om sociale verzekeringen aan werknemers te verstrekken of dwingen hen om grote delen van hun salarissen terug te geven als smeergeld voor het bedrijf. Deze omstandigheden van slavenarbeid worden gehandhaafd door het verhogen van de repressie door de werkgevers tegen die werknemers die proberen hun fundamentele sociale rechten te verdedigen.

Valse vlag

Syriza beheerde een land met enkele van de slechtste sociale omstandigheden en de meest gewelddadige buitenlandse politiek van welke regering dan ook in Europa. Volgens Eurostat leeft 34,8 procent van de Griekse bevolking in armoede. Tegelijkertijd heeft Tsipras een netwerk van concentratiekampen opgezet om vluchtelingen uit het Midden-Oosten vast te houden die de imperialistische oorlogen ontvluchten in het nabijgelegen Syrië en Irak. Bovendien werden er tijdens het bewind van de Syriza-regering enorme hoeveelheden wapens verkocht aan de Saoedische monarchie die werden ingezet tijdens de genocidale oorlog in Jemen.

Het onder de valse vlag van ‘radicaal links’ optredende Syriza is niets anders dan een pseudolinkse partij die geprivilegieerde lagen van de middenklasse vertegenwoordigt.

Nog in juli 2015 heeft de Syriza-regering in Griekenland opgeroepen tot een referendum over het al dan niet accepteren van verdere saneringsmaatregelen als voorwaarde voor een nieuw EU-reddingsplan. Ongeveer 60 procent van de bevolking stemde tegen. Premier Tsipras ging vervolgens akkoord met een nog ingrijpender programma van honger, ellende en vernedering dat de heren van de EU hadden uitgewerkt. De ‘linkse’ partijen in Griekenland, waaronder Syriza van Tsipras en de KKE, Communistische Partij van Griekenland, speelden een verraderlijke rol van demobilisatie van de strijd. De KKE weigerde al om voor het referendum op te roepen met een nee-stem. Dit bewees hoe onoprecht de vermeende oppositie van de KKE voor de EU is. Het feit dat de KKE en Syriza deelnemen aan het Europees Parlement, waarvoor de EU aanzienlijke subsidies verstrekt, benadrukt dat ze eigenlijk ondergeschikt zijn aan de EU en de Europese kapitalistische orde.

Dictaten van Brussel

Door vier opeenvolgende reddingsoperaties (2010-2018) is Griekenland nu getransformeerd in een staat zonder eigendom en zonder enige zeggenschap over de nationale economie. Alle Griekse staatsinkomsten worden beheerd door de Onafhankelijke Openbare Inkomens Autoriteit (AADE), die op haar beurt wordt gecontroleerd door vertegenwoordigers van de EU en het IMF, met vetorecht en tegen enorme salarissen.

Het Griekse parlement, de Vouli, is niets anders dan een uitvoerder van de EU-IMF-richtlijnen. Toch hebben de vakbondsbureaucratie en de zogenaamde linkse partijen in Griekenland, de Griekse Communistische Partij KKE en de ‘links radicale’ Antarsya geweigerd om de bevolking op te roepen tot protest en te mobiliseren om een reactionair regime, dat zich de Griekse regering noemt, omver te werpen. Het EU-IMF heeft Griekenland een dictatuur opgelegd, maar dit mag niet als een geïsoleerd extreem geval worden beschouwd. De methoden en het beleid van de Europese Unie voor alle lidstaten is dat zij verplicht zijn aan de dictaten van Brussel te gehoorzamen en in wezen hun soevereiniteit opgeven.

Het regime van Syriza is nu door de kiezers die nog de moeite namen om naar de stembus te gaan omvergeworpen en vervangen door het regime van Nea Demokratia, waarvan ook weinig goeds is te verwachten. De Griekse tragedie sleept zich voort...