Bananen of komkommers

De Mexicaanse presidentsverkiezingen zijn in een chaos geëindigd. Drie miljoen stemmen zijn er kwijt geraakt, stapels ingevulde stembiljetten in een droge sloot gevonden. Uiteindelijk heeft de kiesraad bepaald dat de rechtse kandidaat Calderón met een voorsprong van 0,6% heeft gewonnen. Er staat veel op het spel. De linkse vloedgolf die al enige tijd Latijns Amerika overspoelt dreigt nu tot aan de zuidgrens van de Verenigde Staten te komen, zo werd de mogelijke overwinning van de gematigd linkse López Obrador afgeschilderd. En daar zit noch het Mexicaans establishment, noch Uncle Sam op te wachten. Die laatste heeft met New Orleans al genoeg wateroverlast gehad.

Het was goed dat zes jaar geleden een eind kwam aan de macht van de eeuwige regeringspartij de PRI. De voormalige Coca-Cola directeur Fox mocht de macht overnemen. Maar een linkserige president, dat was nou weer niet de bedoeling. Om dat te voorkomen worden nu de traditionele wapens van intimidatie en fraude gehanteerd. Zo gaat dat in die landen. Bananenrepublieken noemen wij dat.

Nee, dan gaat het bij ons toch heel anders. Een regering die oproept om voor de Europese Grondwet te stemmen en uitlegt dat zonder dat boekwerk zo niet de wereld, dan toch Europa vergaat. En als een overweldigende meerderheid van de kiezers dat quatsch vindt en tegenstemt blijft de regering natuurlijk rustig zitten. Foutje, bedankt.

Een Kamer die accepteert dat een minister tienduizenden vreemdelingen die hier veiligheid zoeken terugstuurt naar landen waarvan iedereen weet dat ze daar hun leven niet zeker zijn, maar die pas echt boos wordt als een van hun collega’s geen paspoort krijgt. Een minister die vaker liegt dan de waarheid spreekt, maar er steeds mee wegkomt. Een minister-president die door vermoeidheid overmand eens de waarheid spreekt, naar huis wordt gestuurd, om een week later weer aan te mogen treden.

Een staatssecretaris van Europese zaken - als eerste verantwoordelijk voor de Grondwetcampagne - die bevorderd wordt tot minister voor koninkrijkrelaties terwijl zijn baas, globetrotter Bot, Europa (“best wel belangrijk”) er even bij doet. Een andere staatssecretaris, die als belangrijkste verdienste heeft dat hij de belasting voor bedrijven met de helft heeft teruggebracht en de vermogensbelasting heeft afgeschaft, mag nu het bedrijfsleven dienen als minister van Economische Zaken.

Dát is pas echte democratie. Het kabinet is wel gevallen maar krijgt nog de tijd tot november om een feestbegroting in te dienen zodat ze net op tijd haar populariteit weer op kan schroeven. Hoe zullen we het noemen? Een komkommermonarchie.