Zand in de tank

Biobrandstof wordt ook in Finland gezien als het tovermiddel bij uitstek tegen de globale opwarming of verkilling. De nationale olieboer Neste investeert heftig in de ontwikkeling en produktie van biodiesel. Eén van de grondstoffen van biodiesel is palmolie. Greenpeace vertraagde in november de intocht van 'n boot vol palmolie in de thuishaven van Neste. Het schip kwam uit Indonesië. Daar lopen de regenwouden onherstelbare schade op door de winning van de wonderolie. Maar daarbij blijft het niet.

Palmolie is ook een voedingsmiddel. Is het moreel aanvaardbaar om 'n automotor te laten draaien op olie die ook zou kunnen dienen als brandstof voor het menselijk lichaam? Palmolie wordt trouwens geenszins, ook niet door Neste, gezien als 'n adequate vervanging voor fossiele brandstoffen. Ze vormt hoogstens een tussenoplossing. Maar dit weerhoudt Neste er niet van om een nieuwe, nog grotere biodieselfabriek  te bouwen in Singapore.

Tot zover de ontwikkelingen in “onze” voormalige Oost. Frankrijk heeft ook koloniën gehad. Zoals Haiti. Het armste land op deze aardkloot waar de bevolking jaarlijks het bedrag te verteren heeft dat wij in de parkeermeter steken. Het is maar 'n geluk voor de Haitianen dat ze ooit Frans zijn geweest. Zijn ze namelijk voor de rest van de wereld “less than shit”, de media uit het land van Marianne willen nog wel eens aandacht aan hen besteden. Zo kwam het Franse journaal onlangs met beelden waarin de Haitianen zandtaartjes maken. En ook opeten.

Zestig procent van de Haitianen heeft geen geld meer om voedsel te kopen vanwege de hoge graanprijzen. Dus eet men taartjes van 'argile', grond. Aarde. Zand. Graan is zo duur geworden op de wereldmarkt omdat men het bij ons wordt verwerkt tot biobrandstof. Wij rijden dus letterlijk het eten van die Haitianen op.

Rijden op biobrandstof noemen wij verantwoord rijden. Kan het cynischer? Als ik Haitiaan was dan wist ik het wel. Dan hield ik dat graan lekker voor me zelf en verkocht aan het geautomobiliseerde deel van de wereld zand...