Wijnguerilla

Veel Franse campings zijn in de zomer volledig bezet door Nederlanders. Nu beginnen ze - in gepensioneerde status - ook hele dorpen over te nemen; ze kopen leuke rustieke huisjes en laten die vervolgens het grootste deel van het jaar leeg staan. Zelf kom ik ook altijd graag tot rust met een lekker wijntje in de hand en de voeten in zo'n fris riviertje dat uit de ongerepte Cevennen komt blinkeren (het rustieke huis is helaas nog niet gelukt). Tot zover niets bijzonders. Wel opmerkelijk is de reden dat al die vakantiegangers zich altijd naar het zuiden haasten: Als je vraagt wat ze zo behaagt aan de nieuwe omgeving, vertellen ze enthousiast over de rust, de ongerepte natuur, het lekkere eten (direct van de boer!), de sterrenhemel, de krekels, de kraakheldere stroompjes, 'dat ze de tijd nemen'. Alles dat in Nederland aan mootjes is gehakt om een paar centen extra te verdienen dus. Diezelfde mensen die de caravan door de ring om Parijs vechten, staan je naar het leven als je probeert wat van die dingen in Nederland te behouden.

Waar je al helemaal niet mee aan hoeft te komen, bij die kampeerders, is het verhaal over de (boeren)strijd die ervoor gezorgd heeft dat er nog wat natuur en platteland over is. Zo wisten een paar jaar geleden zelfs linkse klups in Nederland - hand in hand met de toenmalige minister Herfkens - te vertellen dat de heldhaftige campagne tegen de WTO van de boerenorganisatie Confederation Paysanne niets anders was dan extreemrechts protectionisme. Nou er komt weer een nieuwe golf aan. In de streek Languedoc heeft een ondergronds leger  van boze kleine wijnboeren, de Comite Regional d'Action Viticole (CRAV) weer van zich laten horen. In een video eist ze van Sarkozy dat die maatregelen neemt zodat ze kunnen blijven bestaan. Om de boodschap te illustereren, staken ze ook een supermarkt in de hens. Binnen de WTO en de EU zijn ze namelijk in snel tempo bezig om ook de wijn op de wereldmarkt uit te verkopen, zodat alleen de agroindustrie er nog van kan rondkomen..

Voor de Fransen is het niets nieuws, dat je de barricades op moet voor je rechten. De CRAV kwam met z'n boodschap op de dag dat het precies honderd jaar geleden was dat het Franse leger zes demonstranten doodschoot in Narbonne. Sind de bloedige opstand in 1907, waarbij soms meer dan een miljoen mensen de straat opkwamen, is het nooit meer echt rustig geworden in de arme wijnstreek, die niet te vergelijken is met de bekende 'grote' en veel welvarendere wijngebieden als Bordeaux. Ook in de jaren 1970 vielen er doden bij confrontaties tussen wijnboeren en relpolitie. De afgelopen jaren zijn er voortdurend sabotage-acties en bomaanslagen geweest tegen wijnimporteurs of de groothandelaren die uw supermarkt veel te goedkoop bocht leveren zoals de gebroeders Gallo.

De moraal van het verhaal is dat nu ook de zuinige Nederlander niet meer kan ontkomen aan het kiezen van partij. Als die wil dat er nog een plek overblijft waar hij tenminste een paar weken per jaar aan het beton kan ontsnappen, moet hij z'n kleine wijnboer steunen, in de winkel en op de barricade. Tegelijkertijd thuis de lokale ecostrijd steunen is nog efficiënter (en C02-neutraal!). Waar nu de Betuwelijn ligt, had je een paar jaar geleden nog de meest schattige campinkjes...