Syndroom van Bambi

Sinds de jaren zeventig van de vorige eeuw trekken dierenrechtenorganisaties ten strijde tegen de zeehondenjacht voor de Canadese kust. Zij wekken de indruk dat in Nederland nog volop zeehondenbont gedragen wordt, terwijl er geen noemenswaardige invoer van dit bont is. De media doen hiervan met zeer oude en wat nieuwe beelden sensationeel verslag en de politici kunnen hierbij natuurlijk niet achterblijven. Een jaarlijks ritueel, wat binnenkort weer begint, zonder dat daardoor de jacht op zeehonden wordt gestopt.

De anti-zeehondenjachtcampagne kent ook zijn slachtoffers van het westerse 'Syndroom van Bambi': de Inuit, ook wel Eskimo"s genoemd. Van de Inuit zijn er nog zo’n 150.000 over, van de betreffende zeehondensoorten 3 tot 5.000.000. Als erfenis heeft de vorige minister van LNV, Veerman, de Kamer een maatregel van bestuur beloofd, die de invoer van alle producten van Zadelrobben en Klapmutsen verbiedt. Dit omdat de door de Kamer in elkaar geflanste initiatiefwet niet door de Eerste Kamer zou komen. Echter, de uitbreiding van een invoerverbod heeft grote gevolgen voor Inuit en andere inheemse Arctische volken, die grotendeels afhankelijk zijn van de zeehondenjacht. Het is hun ‘dagelijks brood’ zogezegd.

Het voortbestaan van de Inuit in Groenland, Canada, Alaska en Noordoost-Siberië, staat al onder zeer grote druk. Het percentage zelfdodingen onder hen is een van de hoogste ter wereld. De Inuit-samenleving wordt niet alleen bedreigd door de slechte sociaal-economische situatie waarin zij verkeren, welke mede het gevolg is van het eerder ingestelde EU-invoerverbod op producten van jonge zeehonden. Ook de door het Westen veroorzaakte versnelde klimaatverandering en milieuvervuiling, zoals POP’s, verhogen de kans dat de Inuit-cultuur uitsterft.

De Kamer wil wel een beetje rekening houden met de Inuit, maar raakt op glad ijs door het gebruik van het begrip traditionele jacht. Dit leidt tot de vraag of er bij de jacht wel of niet een geweer, sneeuwscooter of motorboot mag worden gebruikt. SP-Kamerlid Krista van Velzen wil dat de Inuit dan wel aantonen hoever zijn bloedlijn reikt en van hoeveel generaties Inuit hij of zij afstamt. En dan te bedenken dat Canadese Inuit tot voor kort alleen een nummer hadden. Alleen al om dit soort redeneringen te voorkomen, zou het beter zijn om het begrip ‘traditionele jacht’ uit het debat te halen.

Het is een romantisch misverstand dat de Inuit tegenwoordig nog 100% zelfvoorzienend in de Arctis behoren te leven. Door eeuwenlange Westerse invloed, met Nederlandse walvisvaarders voorop, zijn de Inuit en andere inheemse volken afhankelijk gemaakt van de moderne geldeconomie en nu zeggen we dat ze dat niet meer mogen omdat wij urbans een andere evangelie verkondigen.

Nederland heeft in zijn rijke Arctische geschiedenis een belangrijke rol gespeeld bij de overbejaging van zeehonden, walrussen en walvissen. Daarnaast verdient de vangst van muskusratten en onze bio-industrie niet bepaald de schoonheidsprijs. Enige zelfreflectie zou dan ook op zijn plaats zijn. In het net geopende 4e Internationaal Polair Jaar past het niet om de Inuit een extra duwtje in de smeltende Poolzee te geven.

Voor alle duidelijkheid: ik ben tegen intensieve jacht voor commerciële doeleinden op zeehonden. Elke vorm van verzamelen, vangen of jagen behoort duurzaam te zijn.