Bardot Proviant Klub

Die zeehondengoulash bij Mediamatic in Amsterdam was vertrouwd lekker. Bij een volgende keer zou ik het zeehondenvlees alleen wat korter in de melk laten liggen. Voor de 155.000 Inuit (tot voor kort nog discriminerend eskimo's genoemd) in Groenland (Denemarken), Canada, Alaska (VS) en Chukotka (Noordoost-Rusland) is het de gewoonste zaak van deze wereld om zeehondenvlees, al dan niet als curry, te eten: dagelijks brood zogezegd. Zo ook om van de overgebleven huid van alles en nog wat te maken, zoals souvenirs, ofwel te verkopen. Als ik een Inukjager vertel dat ik, samen met 16 miljoen mensen, in een rivierdeltaatje woon dat grotendeels beneden de zeespiegel ligt en we zeehondenziekenhuizen hebben, dan denkt hij dat ik hem in de maling probeer te nemen.

Er zwemmen meer dan vijf miljoen zeehonden in en rond de wateren van de Arctische Oceaan (Noordelijke IJszee). De zeehond is dan ook géén bedreigde diersoort. Dit in tegen stelling tot bijvoorbeeld de ijsbeer, die door ons toedoen dreigt uit te sterven door pseudohermafrodisme, veroorzaakt door POP"s (Persitent Organic Pullutants) of omdat hij, zij of het niet voldoende zeehonden kan vangen, omdat het zeeijs te laat bevriest of te vroeg smelt. Omdat de verschillende zeehondensoorten geen bedreigde diersoort zijn, kunnen deze niet op een internationale rode lijst gezet worden, zoals CITES, waar de in- en uitvoer van producten geregeld wordt. Echter, wat doet de Europese Commissie (EC): die verbiedt de invoer van alle zeehondenproducten van alle zeehondensoorten naar de EU, weliswaar met een ingewikkelde uitzondering voor Inuit. Dat Inuit het alleen voor eigen gebruik mogen verhandelen is natuurlijk een belachelijke discriminatie.

In eerste instantie praatte het Europese Parlement, de EC en de Europese ministerraad over een uitbreiding van het invoerverbod van twee zeehonden soorten, zadelrob en klapmuts. Ineens, zonder een debat in het parlement, kondigt de EC een verordening af voor een algeheel invoerverbod van alle producten van alle zeehondensoorten. Zou dat om andere kwesties binnen de EU gebeuren, dan zou er heel wat meer lawaai uit het EP komen. Deze verordening is hypocriet en voor de Inuit discriminerend. Het wekt de indruk dat de commerciële jacht op zeehonden is gestopt. Het lijdt de Europese kiezer af van de inhumane manier waarop wij zelf met dieren omgaan.

Uit onverwachte hoek kwam er steun voor de Inuit. Mediamatic in Amsterdam, bekend van EL HEMA, organiseert t/m 28 februari 2010 de Bardot Proviant Klub: Media, misunderstanding and Greenland. In de oude ABN-Bank is een tentoonstelling over Groenland met foto’s van Anya van Lit en tekst van Joost Bottema. Verder worden er workshops, lezingen en salons gehouden.

In een (bewaakte) aparte kamer was er tijdens de opening gelegenheid een klein stukje zeehondengoulash te proeven. Dit mocht pas nadat je eerst 'vriend’ van een van de leden van een ‘proviant klub’ was geworden. Via de kronkels van de EU- en Deense regelgeving zijn enkele mensen lid geworden van een proviant klub in Denemarken. De leden hebben daar hun quotum zeehonden-, rendieren- en muskusossenvlees gekocht, naast wat zeehondenhuidrestjes voor het maken van bikini’s. Walvisvlees was jammer genoeg niet te koop. Op deze manier werd het eten van het zeehondenvlees een privé-aangelegenheid. Claudia Linssen, directeur Bont voor Dieren, laat op hun website weten dat zij het kunst met een kleine k  vindt. Zij wil niet begrijpen dat het invoerverbod van zeehondenproducten hypocriet is en dat Mediamatic met de Bardot Proviat Klub het debat wil losmaken over onze bio-industrie. Overigens, er zijn nog geen Kamervragen door de Partij van de Dieren gesteld.

www.mediamatic.net www.bontvoordieren.nl www.arctica.nl