Skip to main content
  • 07 maart 2020

Klein ondernemen

JoopFinland

Tachtig tot honderdvijftig euro gaat de verplichte verzekering aan ZZP-ers kosten. Da’s al een flinke hap uit een klein budget. Maar als het meest onplezierig heb ik de boete ervaren, bij niet-afsluiten.

Misschien hebben ze het idee wel opgedaan in Skandinavië, de voorstanders van de verplichte verzekering voor kleine ondernemers. Zou me niet verbazen. Het biefstuksocialisme uit Zweden is voor de sociaal-democraten in de polder net zo vaak het lichtend pad geweest als, ik zeg maar iets, de fusie met getuigend-links.

In Finland, waar ze ook alles lenen uit ‘Stockholm’ maar dan op benepener schaal, was het rond de eeuwwisseling voor mij geen optie om in een uitkering te zitten. Die bedraagt daar ruwweg de helft van wat ie in Nederland is. En bracht in mijn geval, als immigrant, de ene na de andere vernederende taal- en inburgeringscursus met zich.

Klein ondernemen dus, was de boodschap. Dat eiste qua investering aanvankelijk niet meer dan een inschrijving bij de KvK en de betaalde diensten van een boekhouder. Aansporingen van de laatste om een aanvullende uitkering aan te vragen en een verzekering voor werkloosheid en pensioen af te sluiten, legde ik naast me neer omdat ik vreesde voor het burocratische gedoe.

Ik redde me goed. Totdat er een brief van een hoge ambtenaar bij iets in de bus lag, en de boekhouder me uitlegde dat ik al een aantal jaren de verplichte verzekering voor ondernemers niet had betaald, die verzekering alsnog en wel op stipperstond moest afsluiten en gaan betalen en daarbovenop en ook al weer meteenmeteen moest gaan dokken voor een boete vanwege het verzuim. De boete bedroeg -lach niet- het bedrag van de maandelijkse verzekeringspremie.

Zo heb ik in ieder geval een jaar of twee feitelijk dubbel betaald voor die verzekering. Iets van honderd euro in de maand, maal twee, en dat op een omzet van in een goede maand zeshonderd euro.

En waarvoor eigenlijk?

In Finland is iedereen basisverzekerd voor ziekte. Dus in feite werd ik verplicht om die verzekering te betalen voor een schamele WW-uitkering mocht ik ondernemer-af worden, en voor een even schamel pensioentje mocht ik het firmaatje tot aan de pensioengerechtigde leeftijd in de lucht kunnen houden.

Ik in de politieke partij waarvan ik lid was -de zuster van de SP- aan het lobbyen voor een soepeler regeling voor kleine ondernemers. Na veel gesteggel kwam men in 2007 of 2008 uiteindelijk met de oplossing dat bedrijfjes die geen BTW mogen doorberekenen ook niet verplicht verzekerd hoeven te zijn.

Ik geloof dat die BTW-grens toen ergens op een jaarinkomen voor de ondernemer van maximaal zesduizend euro lag. Op die basis heb ik het nog tot 2016 uitgehouden, toen daalden de inkomsten tot onder de vierhonderd per maand en werd een uitkering van net boven de vijfhonderd dus een alternatief.

Ik voelde me wel soms net Hans Wiegel, moet ik eerlijk toegeven. In mijn pleidooien voor ‘waar ondernemerschap’, waarin ‘risico’ moet worden meegenomen. Maar ik moest in Finland dan ook opboksen tegen een mentaliteit die je in Nederland minder tegenkomt.

Ondernemen, en al helemaal klein ondenemen waarvan je niet rijk word, is niet populair in Finland. Of zeg maar eerlijk impopulair. Maar niet omdat het als iets vies wordt gezien. Neen, het is te onveilig. Loonslavernij bij een baas en in een fabriek is er het ware. Zo hebben de ouders en de voorouders geleefd en zo is het goed. Niet te veel eigen verantwoordelijkheid en zelf je boontjes doppen…

Noodklok dus voor al die ZZP-ers die uit een baan zijn gedrukt en nu tot een flinke hap uit hun inkomen worden verplicht, ten behoeve van een ziekteuitkering en een pensioen dat als ze 67 of 68 of 70 worden mischien niet eens meer bestaat. Ten eerste: geef mensen gewoon weer een basisverzekering ziektekosten zoals die vroeger bestond. Ten tweede: voer een basisinkomen in, waarin mensen zelf kunnen beslissen wat ze willen verdienen maar in geen enkel geval dakloos worden of erger zodra hun onderneminkje niet slaagt…

JoopFinland