juli 2018

In de jaren '80 leek de Anglo-Amerikaanse overheersing middels taal een hoogtepunt te hebben bereikt, met 'Verónica' en haar 'NY-decor' inclusief half-amerikaans pratende presentatoren. We wisten toen nog niet dat het 'steenkolenengels' zoals dat hier verhaspeld wordt een nog grotere vlucht zou nemen, dankzij de universitaire wereld. Voor onze 'schetenwappers' was een redelijke beheersing van het Duits en Frans natuurlijk altijd al een brug te ver geweest (daarvoor moet je in ons taalgebied naar Vlaanderen) en de 'verengelsing' de enige uitweg in het zich bewegen op de 'internationale markt der wetenschappen'.

Ik placht echte Mesut Özils te doen, tijdens mijn jaren in Finland. Werd bijna de tennishal uitgestuurd omdat ik Sjeng Schalken en Raemon Sluiter tijdens een Davis Cup wedstrijd tegen de Finnen te fel aanmoedigde. In het Fins. Bad op de Finse onafhankelijkheidsdag boven de keurig verzorgde graven van Finse Oostfrontstrijders dat ze in de hel terecht mochten zijn gekomen. Ook in het Fins.

Yankee Joker en Louche Prins hebben de intentie om de VS en de EU in een nieuw TTIP-avontuur te storten. Hun intentieverklaring, gisteren afgesloten in Washington, gaat grofweg uit van een TTIP-verdrag zonder afspraken, over auto´s.

Woordenbrij
De Joker vertelde de pers verheugd te zijn, want ¨de relatie tussen de VS en de EU gaat hiermee een nieuwe fase in, een fase van nauwe vriendschap, van sterke handelsrelaties die beide blokken voordeel bieden, van samenwerken voor wereldwijde veiligheid en voorspoed, en van een gezamenlijk gevecht tegen terrorisme¨. Op Twitter had hij het over Free Market and Fair Trade!...

“De wereld om ons heen verandert in een razend tempo. Dingen die vandaag vanzelfsprekend zijn, zijn morgen ouderwets en zaken die we morgen tegenkomen kennen we vandaag nog niet. We leiden onze jeugd op voor banen die over vijf jaar niet meer bestaan en over vijf jaar bestaan er banen waar we nu nog geen weet van hebben. En ga zo maar door.”

Na vele maanden polderen ligt daar dan eindelijk het klimaatakkoord. Naar goed Nederlands gebruik zijn alle betrokken partijen uitgenodigd aan één van de onderhandelingstafels, met de opdracht om te zoeken naar een haalbare co2-reductie. Zo zaten de multi’s, de verkeerslobby en de boeren zij aan zij met Milieudefensie en Greenpeace. Het zal je niets verbazen dat het klimaatakkoord een compromis geworden is, boordevol mooie woorden. Er zijn een aantal streefdoelen vastgesteld, maar harde afspraken ontbreken. Het is volstrekt onduidelijk hoe deze doelen gehaald zullen moeten gaan worden.

In de media worden de gebeurtenissen van de laatste weken in Nicaragua omschreven als ‘ongeregeldheden’ of ‘protesten’. In werkelijkheid is er sprake van niets minder dan een volksopstand tegen president Daniel Ortega en zijn eega en vicepresident Rosario Murillo. Het regime reageert met geweld, geweld en nog meer geweld. Hoe heeft het zo ver kunnen komen, en wat zijn de perspectieven van deze tweede revolutie in (bijna) veertig jaar?

Nog niet zo lang geleden barstte een ware hysterie los rond geweld tegen politiemensen. De politie meldde over 2017: “Elk uur nieuw geval van agressie tegen politieambtenaren” (www.politie.nl). In en door de media werd geroepen om zwaardere straffen. En nu, juli 2018, is er weer een hype rond politie en geweld. Maar ditmaal gaat het om geweld door de politie zelf uitgeoefend. Het Ministerie van Veiligheid en Justitie stelt namelijk voor om agenten bij ongeoorloofde geweldsuitoefening lichter te straffen.

Wat voor geweld?

Tja, wat neem je nou mee als je naar je sociaal-democratische vrienden gaat? Stroopwafels, witwasmiddel, groene zeep?

Op mijn prikbord hangt nog altijd een foto van het vluchtelingenactietentenkamp Recht op Bestaan op de Koekamp in Den Haag. De foto moet genomen zijn in november of december 2012, niet zo lang voor de ontruiming op 13 december 2012. Op de foto is het kamp bedekt onder een dikke laag verse sneeuw. Maar onder die sneeuw was warmte, ondanks de open tenten waar de wind doorheen waaide en regen en sneeuw zo naar binnen konden. De tenten mochten van toenmalig burgemeester van Aartsen namelijk niet afgesloten zijn. Zo moest het verblijf worden bemoeilijkt. Maar de burgemeester vergat een ding: de vluchtelingen zaten daar niet voor het comfort. Die zaten er om zichzelf en vooral ook hun problemen zichtbaar te maken. En ondanks de ontberingen van het kamp is die warmte me het meest bijgebleven.