Al bijna dertig jaar bestaan de vakanties met mijn vriendin voornamelijk uit wandeltochten. Hoogtepunt in die reeks was een wandeling dwars door Frankrijk, van de Elzas naar Bretagne, in 2002. Maar ook de herinneringen aan de vele wandelingen die we maakten in de Dordogne en de Lot, waar haar ouders hebben gewoond, staan mij nog levendig bij. De natuurbeleving en de ontmoetingen en gesprekken met mensen die we onderweg zijn tegengekomen.

Het gaat weer crescendo. De terrassen en de vakantievluchten zitten vol. De formateurs hebben alle tijd. De winsten groeien, zelfs bij een lagere omzet. De lonen zijn in zes jaar niet zo gestegen. De werkloosheid blijft dalen. De inflatie is uniek laag. Wilders mag voor de publieke televisie smeuïg over zijn exotische poezen vertellen. Rutte en Kamp bivakkeren gewoon in een versleten spijkerbroek. Tja, dan verschrompelt midden in de zomer al gauw het bericht 'onbetaald overwerk levert de ondernemers 21 miljard op'.

Zojuist kwam er weer zo’n ding voorbij op facebook waar men massaal aan ging meedoen en verspreiden. Een van die verantwoorde banken kwam met vier maatregelen die we zouden kunnen nemen om klimaatverandering te bestrijden. De feelgood bank die deze propaganda op facebook los liet, beweerde daarbij dat “Deze vier keuzes, volgens Zweeds onderzoek, de grootste impact op je klimaatafdruk [hebben].” Zweeds Onderzoek, dan weet je het wel.

De beste karakteristiek van Frankrijk vind ik die van de Finse regisseur Aki Kaurismäki in zijn film Le Havre. In dit werk gaat Kaurismäki de vluchtelingenproblematiek te lijf en hij doet dat tegen de achtergrond van een Franse havenstad. Le Havre is in de Tweede Wereldoorlog bijna geheel verwoest dus wat Kaurismäki ons laat zien is fake. Een havenfront vol gloednieuwe achttiende-eeuwse geveltjes, en een haven die alleen nog plezierjachten herbergt.

De verontwaardiging over geweld tijdens de anti-G20 protesten in Hamburg kon de afgelopen weken niet op. De Telegraaf liep natuurlijk voorop en verklaarde dat hier niks minder gebeurde dan de 'verkrachting van de vrijheid'. Enkele kanttekeningen nu het stof weer wat is gaan liggen.

Al een paar jaar hebben we te maken met nepnieuws. Onderdeel daarvan zijn foto’s die creatief worden hergebruikt. Oude beelden van Spaanse tasjesdieven actief in eigen land worden opnieuw gepost als zijnde moslims die recent in een Noord-Europese stad een vrouw beroven, om het verhaal te bewijzen dat ‘we’ sinds de komst van vluchtelingen in de afgelopen twee jaar worden ‘overstroomd’ door buitenlandse criminelen – dat werk. Het kan nog een stuk erger.

Het was me al in andere stukken opgevallen en ik had me er al eerder aan geërgerd en nu zag ik het weer en nog wel in het – verder uitstekende – stuk van Sander Philipse ‘Twaalf vragen over slavernij die je maar beter niet had kunnen stellen’. Dat historische ‘wij’.

Bij een biografie van Lenin verwacht je nou niet direct een swingend boek. Toch komt Victor Sebestyen heel dicht in de buurt. Als je ook maar een klein beetje interesse hebt in Lenin, zijn zwerftocht door Europa, zijn relaties, zijn rol in de Russische revolutie en zijn tijd, dan is van de 717 pagina's die Victor Sebestyen daaraan heeft gewijd, er geen één te veel. Zijn verhaal over het leven van Lenin is dan een ware page-turner. Niet dat er niet iets aan mankeert, maar het is zonder twijfel het meest leesbare en spannende boek dat ooit over Lenin is geschreven.

Al twee keer heeft het programma ‘Jinek’ mij op een idee gebracht. De eerste keer was om zo snel mogelijk weg te zappen maar de tweede keer om een project over te nemen dat daar gepresenteerd werd. De eerste keer zapte ik dus weg, maar omdat het veel te heet was om te slapen keek ik toch nog even of er iets interessants of ontspannend was. Ik viel met mijn neus in de boter.

Dag in dag uit verliezen vluchtelingen en migranten het leven bij de oversteek van Libië naar Europa. Dat lijkt me iets om je zorgen over te maken of je de ogen uit de kop te schamen. Zo niet de Europese Unie. Uit een vertrouwelijk document blijkt dat de Europese Unie vooral bezorgd is over reputatieschade als ze niet in staat is de vluchtelingen en migranten voortijdig te stoppen en ze naar Libië terug te sturen waar, zoals we allemaal weten, de opvangcondities een VVD-achtige humaniteit kennen.