Een onelegante oplossing voorlopig maar gebrek aan tijd en menskracht nopen ons hiertoe. Onder het motto: verschijnen is belangrijker dan in een snel driedelig pak en met een fraai hoedje...

Op Netflix is vanaf tien oktober de film 22 July van Paul Greengrass te zien. Hij draait de komende tijd ook in enkele bioscopen, zoals Kino Rotterdam. De film gaat over de aanslag die Anders Breivik op 22 juli 2011 pleegde op het regeringscentrum van Oslo, maar vooral over de slachting die hij aanrichtte in een jongerenkamp op het eiland Utoya. Er vallen die dag 77 doden. Later bezwijken nog 7 jongeren aan hun verwondingen. Eerder deze zomer kwam de Noorse regisseur Erik Poppe al met een film over deze gebeurtenis, Utoya 22 juli. Hij deed dat door intens in te zoomen op de belevenis van één meisje op dat eiland. Paul Greengrass kiest voor een bredere benadering.

Staatsman, verbinder, pragmaticus, premier van heel Nederland en polderaar waren de veel gelezen en gehoorde kwalificaties na het overlijden van Wim Kok. Allemaal waar. Maar achter al deze als loftuiting bedoelde kwalificaties gaat de rauwe realiteit schuil van een politicus die als geen ander in Nederland staat voor de teloorgang van de Partij van de Arbeid en de hele sociaal-democratie.

'Onnozel', zo noemt Volkskrant-columnist Erdal Balci de gedachte dat de wereld andermaal op weg zou zijn naar het fascisme. 'Het hele fascisme-debat is tijdverlies. Het populisme van de 21e eeuw is ons ding en is uniek.' (1) En hij stelt populisme en fascisme tegenover elkaar. 'In dit systeem (populisme) leent de staat zich een ongeluk, er wordt gretig gegraaid in de staatskas en het uitzichtloze volk wordt koste wat kost bediend met wat extra brood op de plank. (...) Gratis kolen uitdelen, zorgen voor goedkope pasta, kleding weggeven, vlak voor de verkiezingen beltegoed schenken aan de allerarmsten… Dat is de werkwijze van de populist. Hij zal zich nooit buigen over de langere termijn.' De staat als pin-automaat, om Lodewijk Asscher te parafraseren (2).

Prins Constantijn is een energieke man, spreekt verschillende talen en heeft rechten aan de rijksuniversiteit van Leiden gestudeerd (afstudeerrichting Burgerlijk Recht). Na zijn studie liep hij stage bij het kabinet van de commissaris -toen Hans van den Broek- van de Europese Commissie, waar hij tot 1999 werkzaam bleef. Na wat andere belangrijke posities buiten de EC, keerde de prins terug naar de Europese Cvoor Digitale Agenda.
Pommissie als adviseur en later als adjunct-kabinetschef van eurocommissaris voor Digitalisering Neelie Kroes. Constantijn is dus geen domme man, zeer slim zou ik zeggen.

Er zijn witte mensen die zeggen: ‘De strijd tegen Zwarte Piet is niet
belangrijk’. Ze zeggen: ‘Heb je niks beters te doen? Ga strijden tegen
echt racisme’. Ze zeggen: ‘Waarom maak je je niet druk om… [vul maar
in]’. Dat dus. Dat zeggen veel witte mensen. Witte zogenaamd linkse
mensen, om precies te zijn.

Tegen hen zeg ik: wie denken jullie wel dat jullie zijn om te bepalen
dat de strijd tegen Zwarte Piet onbelangrijk is? Dat mensen maar beter
wat anders kunnen gaan doen? Komen jullie kinderen huilend thuis omdat
ze op school weer voor Zwarte Piet zijn uitgescholden? Moeten jullie je
kinderen uitleggen dat dat racisme is, en niet ‘gewoon’ pesten en
plagen? Wanneer dringt het tot jullie botte koppen door dat jullie het

Er zijn mensen die omtrent 30 september de zomerkleding in de kast gehangen hebben en de winterkleren eruit gehaald. Jammer want het was vandaag ruim 20 graden. Gisteren las ik een degelijk artikel over de aanpak van het klimaatprobleem door Robert Pollin (https://newleftreview.org/II/112/robert-pollin-de-growth-vs-a-green-new…): “Als basis voor actie hoeven we alleen maar te begrijpen dat er een voor de hand liggende mogelijkheid is dat het leven op aarde, zoals wij het kennen, op het spel staat.”

Driewerf hoera! Nederland heeft er weer een spiksplinternieuwe eeuwenoude
traditie bij! Hebben we het allemaal gemerk? Of beter nog: gevierd? Naast
eerbiedwaardige oeroude Hollandse tradities als Halloween, Black Friday
(of is het Saturday of Monday? Dondert niet. Als je maar koopt!) en niet
te vergeten Valentijnsdag - allemaal zaken die in miijn middelbare
schooltijd niet speelden maar intussen massaal worden gevierd, of althans
door winkeliers onder de aandacht gebracht - hebben we nu (drumroll,
blaaskapel zet een vrolijke deun in, bierpul van één liter wordt tot de
rand gevuld): Oktoberfest! Jawel. Ook deze festiviteit zal binnenkort wel
op het lijstje van Cultureel Erfgoed worden opgenomen, en de
achtergronden ervan in de Canon van de Geschiedenis...

De nieuwspagina van de NOS laat ons weten dat Shell en Unilever voor afschaffing van de didvidendbelastig blijven.
Nieuws?
De onderhandelingen in het kabinet over het klimaatakkoord gaan moeizaam.
Nieuws?
De NRC zegt onomwonden dat VVD en CDA er onderuit willen.
Nieuws? Misschien dat onomwondene een beetje.
De krant meldt dat het goed gaat met de economie en het planbureau laat ons weten dat het aantal armen al jaren stijgt.
Nieuws?
'Business Europa' is een lobbygroep waar ik niet dagelijks mee dineer. De NRC onthult op 20 september welke strategie tegen klimaatambities zij voorstaan.
Nieuws? Dat ze bestaan, dat is wel nieuws voor mij.

Sinds ik de fout heb gemaakt om steunlid te worden van de Griekse partij Syriza (toen nog onder leiding van wat later rasopportunist Alexis Tsipras bleek te zijn) blijft het land mij bezighouden. Op deze site heb ik er al vaker over geschreven. Nu is er weer nieuws te melden. Elk Grieks gebouw dat eigendom is van de staat, wordt door de regering overgedragen aan het door de EU en het IMF gecontroleerde EESYP, om schuldeisers terug te betalen.