Het is alweer even geleden dat ik als jong politiek broekie, in november 1969, op een groot en strijdbaar anti-Navo-congres in de Rai aanwezig was. De ronkende taal waarin deze verdragsorganisatie als een "contra-revolutionaire organisatie, gericht op de handhaving van het kapitalistische systeem in Europa en tevens een hoeksteen van het VS-imperialisme in de Derde Wereld" werd neergezet sprak me wel aan. De NAVO bestaat echter na al die jaren stevige linkse kritiek nog steeds. Maar wie weet? De recente opmerkingen van Donald Trump, die de NAVO inmiddels meerdere malen overbodig en obsolete (‘verouderd, achterhaald’) heeft genoemd, klinken dan toch best wel goed. Toch? Gaat er straks dan wel een streep door?

Het valt niet mee om niet cynisch te worden: Donald Trump president van de VS, Wilders aan top in de peilingen, de kans dat de stijging van de temperatuur op aarde onder de cruciale waarde van twee graden blijft bijna nihil, duizenden verdronken vluchtelingen op de Middellandse Zee en degene die de overkant haalden, liggen te sterven van de kou en honger op Griekse eilanden, terwijl de politici die er eerst voor gezorgd hebben dat Griekenland aan de bedelstaf kwam nu zonder blikken of blozen beweren dat het aan de Grieken is om die vluchtelingen op te vangen. De ongelijkheid in de wereld is inmiddels zo monsterlijk dat acht mannen evenveel bezitten als de armste helft van de wereldbevolking.

De verkiezing van Donald Trump tot president van de Verenigde Staten is een primeur. Niet in het minst vanwege de manier waarop zijn presidentschap de verstrengeling van politieke en economische macht zal belichamen. Trump heeft toegezegd het beheer van zijn bedrijven over te dragen aan zijn twee zoons – maar dat zal nog altijd betekenen dat zijn beleid directe gevolgen zal hebben voor zijn vermogen. Trump zal allicht in de verleiding komen bijvoorbeeld het handelsbeleid van de VS af te laten hangen van de gevolgen ervan voor zijn aandelen.