Op 7 november vorig jaar werd ik 's avonds laat met de auto vanuit Amsterdam voorbij de IJtunnel langs de kant gezet. Rij- en kentekenbewijs werden gecontroleerd en verder niets. Op mijn vraag waarom ik werd gecontroleerd werd medegedeeld: "Er staat in het systeem dat er controles op u moeten worden uitgevoerd."
Verkeerscontrole als dekmantel voor opsporing en registratie dus. Aan de controle blijkt een registratie als 'CTER-object' (CTER: Contra Terrorisme Extremisme en Radicalisering) ten grondslag te liggen.

Het heeft tot januari van dit jaar moeten duren voor ik dit uitvond tijdens een uitvoerige inzage in politieregistraties. Die inzage leverde overigens nog veel meer op.

Volgens de Financial Times wil het niet zo opschieten met elektronisch betalen in Europa. De meerderheid van de mensen heeft nog steeds een voorkeur voor cash. Behalve in Nederland, dat loopt voorop als het om de overgang naar de ‘cashless society’ gaat. Wat is er toch mis gegaan in de polder dat iedereen hier als makke schapen achter de technologische rattenvanger van multinationals en systeem aan loopt?

Hoe exact moet de analyse zijn in een politieke dansvoorstelling? Ik vraag het me af tijdens het kijken naar Deux mille dix sept (2017) in de Stadsschouwburg van Amsterdam. De voorstelling doet denken aan bewegingstheater uit de jaren zeventig en tachtig, maar de muziek is knetterhard en 21e eeuws. Het verhaal start bij het zichtbare begin van het neoliberalisme, met het steunen van dictators in het Zuiden. Ik zie Branco Bresil, Soeharto, Mugabe, Papa Doc, Pinochet, en Portillo. Er vallen veel slachtoffers.

Podium

#MeToo, je hoort er niet elke dag meer over. Het zou mooi zijn als dit nu eens echt een grote beweging werd, een golf die door blijft rollen, maar ik vrees dat de golf alweer een beetje wegebt. Net als Occupy jaren geleden. Ook toen leek er een revolutie op komst, geweldloos en geheel van onderop. Waar zijn al die mensen nu gebleven, al die ideeën van toen? Wie weet gaat het hierbij anders. Net als Occupy komt #MeToo van onderop, maar deze laatste beweging is niet afhankelijk van tentenkampen, deze speelt zich af in het dagelijks leven van (in potentie) miljarden vrouwen.

Deze keer eens een liedje, In een auto, van Joop Visser, uit 1985. Lees voor Van Thijn Smit, en U bent weer helemaal bij de tijd.

In een auto die hij om een oude radio gevonden had
Langs een van de grachten
Stond 'ie stoned als een garnaal voor een bewaakte overweg
Te overwegen of 'ie wel of niet zou wachten
Voor 'm knipperden de lichten of de wereld zou vergaan
En klonk vervaarlijk belsignaal
En de zon stond laag in z'n ogen
Maar dat zeggen ze na afloop natuurlijk allemaal
En hij dacht "dit is een grap Ze doen het allemaal voor de gein"
Maar toen werd 'ie met een klap
Gegrepen door Van Thijn

Heb je wel gehoord, ze hebben Kok gestorven

Het kapitalisme stort zich na de grote crash van 2008 opnieuw in een wereldwijde economische en politieke crisis, die volgens het vertrouwde recept wordt afgewenteld op degenen die dit het slechts kunnen dragen. Dat leidt in Groot-Brittannië tot woede over de verslechtering van de levensstandaard en het geplande opdoeken van het nationale ziekenfonds. In de EU zijn er de protesten in Frankrijk, Duitsland en Italië tegen de aanvallen op hún levensstandaard, terwijl in Spanje een burgeroorlog dreigt waarin de staat tactieken uit de Francotijd gebruikt om te verhinderen dat Catalonië haar onafhankelijkheid krijgt.

Voor de tweede opeenvolgende vrijdag hebben Israëlische soldaten aan de grenzen van de Gazastrook Palestijnse menigten geterroriseerd met traangas en gericht geweervuur. Israël´s dappere soldaten doodden negen Palestijnse demonstranten en brachten 493 van de actievoerende Palestijnen verwondingen toe door met scherp te schieten (1). Het totaal aantal gewonden was veel hoger. Onder de doden waren een jongen van 13 jaar en een jongen van 15. (2) De verschrikkingen die het Israëlische leger aanrichtte waren vergelijkbaar met die van een week eerder. Toen joegen Israëlische troepen 18 Palestijnen de dood in en verwondden tussen de 1400 en 1500 Palestijnen.

De voorbereidingen voor de Pallasreactor in Petten - die in 2025 in bedrijf moet komen - gaan onverminderd door. Dat geldt ook voor de strijd daartegen door Stichting Laka. Deze week sturen wij onze zienswijze in voor het eerste deel van de Milieueffect Rapportage (MER), voor de herziening van het bestemmingsplan van een gebied naast de huidige Hoge Flux Reactor in het duingebied van Petten, gemeente Schagen, daar waar Pallas gebouwd moet worden.

Als je op de vrijdagmiddagborrel of een verjaardag het gesprek brengt op de kwestie Catalonie is sprake van meewarige vermoeidheid. 'Wat moeten ze toch met onafhankelijkheid. In Spanje zijn ze de rijksten. Wat willen ze nog meer'. 'Laten ze een voorbeeld nemen aan de Friezen die hun nederlaag tegen ons waardig dragen'. 'Ze vechten tegen windmolens want alles wordt  tegenwoordig toch geregeld vanuit Brussel, dus wat zeuren ze over Madrid. Daarbij is Spanje een democratie net als wij, met zo'n leuk koningspaar'. 'Het zijn de verlangens van een kleine minderheid. De meerderheid wil gewoon bij Spanje blijven'. Dat is wat je hoort en, niet verwonderlijk, wat je leest.

Het feest van de democratie van 21 maart 2018 was somber, helemaal na de zich troostende en vrijpleitende verliezers. Eén lichtpunt: de verwerping van de sleepwet. Democratisch gerechtigd, voorzien van een kattebelletje, zal Rutte het hem onwelgevallig advies naast zich neerleggen om opnieuw de tijd te laten werken. Dat is wat hij met zijn 'doen' bedoelde in die eindeloze verkiezingsspot. Best een verrassing als Rutte deze keer woord houdt. Ministers en andere partij coryfeeën mogen liegen en bedriegen, regeren doet hem goed. Alle reden om zijn coalitie consequent en hinderlijk lastig te vallen met de wet die ongerijmd het privéleven veiligstelt door verruiming van de onzichtbare staatscontrole.