Een hoog zieligheidsgehalte is goed voor kijkcijfers, verkoopcijfers en politiek theater. Wat een pracht van een voorstelling hebben we gezien de laatste dagen! Met in de hoofdrol: Leers vol medeleven aan het ziekbed van een doodziek jongetje zonder verblijfsvergunning. Met prachtige bijrollen voor de Telegraaf en Beatrix, allen even meelevend. Brok-in-je-keel werk voor gans het Nederlands volk. Maar het is niet meer dan show, die hand over het hart van steen van Leers, en de goedkeuring die hij krijgt van Wilders is als de aanmoediging van de kritische regisseur achter de coulissen. Het was een moment waarop we allemaal even mochten meehuilen en meeheulen en mochten laten zien hoe menselijk we allemaal zijn. Streng maar rechtvaardig werden heel wat traantjes weggepinkt. Tekst: Joke Kaviaar

Het klinkt misschien vreemd, maar ooit had ik een zwak voor Gerd Leers. Waarop dat precies gebaseerd was, staat me niet meer bij. Iets met coffeeshops. Hij was voor het legaliseren van wiet of zoiets, maar als gezegd: het staat me niet meer bij. Daar in het verre Maastricht, wat toch een beetje buitenland is, burgemeesterde hij en werd door het volk op handen gedragen. Totdat hij een scheve schaats gereden bleek te hebben bij een onroerend goedtransactie in Bulgarije aan de Zwarte Zee. Tekst: Joke Kaviaar

Op de website van het 35 jaar geleden begonnen feministische tijdschrift Lover wordt de laatste tijd gediscussieerd over het boek ‘Verwende prinsesjes’ van Elma Drayer. Drayer heeft geen goed woord over voor vrouwen die kiezen voor een parttimebaan, die naast hun baan graag tijd houden voor andere bezigheden, zoals zorg voor kinderen, vrijwilligerswerk, muziekmaken, wandelen, een cursus volgen, genieten… Genieten, dat begrip komt in Drayers levensfilosofie al helemaal niet voor. Vrouwen die in de bijstand zitten zijn in haar ogen watjes, moeders met jonge kinderen niet uitgezonderd. Iedereen moet aan het werk, en onder werk verstaat zij natuurlijk alleen betaald werk buitenshuis.
Tekst: Rymke Wiersma